BDSMgedicht – Vier de teugels
Slaaf kniel
en buig voor mij
tot de grond je tegenhoudt
Vervang gedachten met mijn woorden
en verlaat de chaos van je zijn
Adem diep de leegte van het nu
en bekommer je niet langer meer
om wie je steeds denkt te moeten zijn
Vier de teugels mijn arme slaaf
en koester de gedachte
dat ergens hoog daarboven
je weer tot leven komt
in mijn dans der dansen
in mijn teugels vast gestrikt
Geen ontsnappen
geen ontkomen met fysieke krachten hier
waar je niets te vertellen hebt
Vier de bittere smaak van overwinning
hier aan mijn kruis waar jij gehangen bent
en snuif de weeë lucht van tederheid
waarmee mijn zweep zal zwoegen op je rug
Recht die rug in volle glorie
laat schandpaal staan voor wat hij is
Jij ziet de beide kanten
en het is de rijkdom van het evenwicht
waar je nu van geniet
En bij de juiste balans
hoeven boeien niet langer meer te rammelen
en mijn zweep niet langer meer te slaan
en zal de storm gaan liggen in je hoofd
Extra informatie
Bronvermelding
