Uit het dagboek van… rachab #blog82

rachab
lijn bdsm

In ‘Uit het dagboek van… rachab’ lees je de openhartige woorden van rachab. rachab draait al heel wat jaartjes mee en kent de klappen van de zweep. Haar dagboekverhalen zijn niet alleen spannend, maar vaak ook met een goede dosis humor. Ze lezen vlot weg en als je eenmaal haar verhalen gaat lezen, wil je eigenlijk alleen nog maar meer… rachab vindt het natuurlijk leuk als jij (hieronder) een reactie achterlaat.

Lijkt het jou ook leuk je dagboekverhalen te delen met onze bezoekers? Stuur dan een mailtje aan mrsmoriah@bdsmforyou.nl. Wie weet, worden jouw gedachten en ervaringen dan binnenkort ook wel gelezen door anderen. Hoe spannend is dat!

Moeilijk doen

Ik ben zuinig. Ja dat heb ik geleerd, van jarenlang met heel weinig geld rond zien te komen. Toch nog wel van alles willen doen met de kinderen. Vakantie, 1 weekje per jaar vind ik toch wel een must.
Dus hoe ik ook altijd moet schuiven en schipperen, dat weekje vakantie komt er. Het ene jaar verschilt wel eens met het andere qua budget, meestal komen we niet verder dan een weekje Drenthe, maar ach dat mag de pret niet drukken. Daarom probeer ik ook geld te besparen op zaken zoals boodschappen op vakantie. Ik neem dus zoveel mogelijk mee. Alles wat ik mee kán nemen, dat scheelt weer. Niet alleen in geld, maar ook in tijd. Hoef ik daar niet nog een dag of twee uit te trekken om in een supermarkt rond te hangen en daar weer van bij te komen. (zoveel ‘lepeltjes’ heb ik niet op een dag). Dus goed voorbereid is het halve werk.

Daarbij houd ik niet van risico’s nemen als het om bepaalde zaken gaat. Ja soms houd ik best wel van een risicootje, maar dat moet wel ingecalculeerd zijn. Anders geeft het me stress, teveel stress.

En nu loop ik tegen een risicootje aan die niet ingecalculeerd was en dus ontplofte de stressbom in mij.
Blijkbaar iets over het hoofd gezien bij het boeken van de vakantie. Een vliegvakantie maar liefst, deze keer. Ja deze keer pakken we uit, tenminste, nog steeds low-budget, maar dit is iets wat ik de kinderen al heel lang heb beloofd en nu gaat het er dan eindelijk van komen. Heb een hekel aan vliegen en dat is ook 1 van de main reasons dat Meester en ik elkaar nog niet bezoeken. Hij houdt niet van vliegen en ik ook niet. Nu ga ik dan wel vliegen met de kinderen, maar nog steeds niet naar Hem toe. Heb het wel serieus overwogen, maar Hij moet werken en er is daar ook niet veel te doen voor de kinderen en de kinderen gaan toch voor.
ik heb nu alweer spijt, zoveel spijt, want ik houd echt niet van vliegen. Waarom doe ik dit mezelf aan?

Dan blijkt ook nog dat ik een enorm korte overstaptijd heb geboekt. Weet ik veel, ik vlieg bijna nooit, het is de 3e keer in heel mijn leven! Hoe moet ik nu weten waar ik op moet letten? Neem aan dat als ik het zo koop dat het in orde is. Uhh, niet dus.
Bij even controleren blijkt dat ze een onmogelijkheid niet mogen verkopen, dus het… is…wel…mogelijk.. ja ja. het is mogelijk. Moet er NIKS tegenzitten. echt NIKS. Geen ellenlange rijen bij de incheck. Niet te lang wachten op je koffer bij de uitcheck. Niet verdwaald raken, weten waar je naartoe moet. Niet eruit gepikt worden bij de controle. Dan kán het echt!
jaaaa, dit is echt wat voor mij. Zie me al staan met twee teleurgestelde kinderen, terwijl de gate voor onze neus dichtgaat. Weg vakantie, weg geld. Weg alles.

Dus paniek in de tent. Serieuze paniek. Kalmeringspillen, hoofdpijn, stress, slapeloze nachten. Het vliegen voor de 3e keer in mijn leven afzweren, me afvragen wáárom ik dit mezelf aan doe? Hoe had ik het kunnen voorkomen? Heb alles tig keer doorgelezen, maar ik heb het echt niet gezien, omdat ik ook niet wist waar ik op moest letten, omdat ik ook niet wist dat het zo kort zou zijn. Omdat ik dacht, dat als ze het je zo verkopen dat het dan wel goed zal zijn.
Tot Meester met de oplossing komt.
“Skip de ruimbagage, scheelt je zeker een uur.” (uhm nee ze gooien het niet vanzelf over op deze rit, dus het is geen domme opmerking 😉 )
“De ruimbagage skippen?” Het lijkt inderdaad een goed idee en sluit een hoop risico’s uit. De ruimbagage skippen, die wel inbegrepen was overigens. Het lijkt beter dan het vliegtuig missen. Het lijkt beter dan alle stress waar ik nu tegen aan loop. Misschien is het overbodig en redden we het wel, maar dat risico wil ik dus niét nemen. Niet voor een of twee koffers met inhoud van nog geen 100 euro! Dan gaan we namelijk voor veel meer geld het schip in.
Dus daar heeft Meester wel gelijk in. Toch sputter ik nog wat tegen.

“Tja ja, goed plan, als het maar past dan in de handbagage. Ik bedoel, ik moet toch wat meenemen voor daar om op te starten.” zeg ik.
“rachab! Wist jij dat ze ook súpermarkten hebben daarzo!” zegt Hij grijnzend.
ik moet lachen, heerlijk die opmerkingen van Hem.
“Ja is echt waar hoor! Ze verkopen daar van alles!” zegt Meester stangend.
“Ja maar ja, ik heb ook die speciale spray nodig voor mijn haar enzo” protesteer ik nog een beetje.
“Joh.. spray voor je haar… even denken hoor. … Oh ja ze hebben zélfs drogisterijen daar!! Goed he? Je verwacht het niet, maar het is zo hoor.” zegt Meester
Ik moet echt lachen om Meester. We zijn hier zo verschillend in. Het is duidelijk dat Zijn financiële situatie altijd veel beter is geweest dan de mijne en Hij dus heel anders om gaat met dit soort zaken dan ik.

Echter speelt er nog meer mee. Na een lange vliegreis met tijdverschil, kan ik behoorlijk uitgeput zijn en tijd nodig hebben om bij te komen, als ik dat niet in acht neem word ik ziek en dan ben ik nog méér tijd verloren. Wanneer ik dan ook nog gedwongen word om gelijk boodschappen te doen, dan is er dus grote kans dat ik ziek word en de hele vakantie naar de maan is. Dus ik heb het niet eens over overbodige luxe.
Daarbij zitten we met diverse voedselintoleranties. We kunnen dus niet zomaar ergens in een restaurant aanschuiven en wat te eten nemen. Altijd een hoop gedoe om uit te zoeken, waar we wat kunnen eten. Dus dan praat ik nog niet eens over de extra kosten die ik dan wel wil maken om het risico op géén vakantie uit te sluiten.

“Dan ga je toch naar de Mac Donalds, de eerste dag of dágen van mijn part. Die zit daar op élke hoek. Wist je ook niet hè? Is echt zo hoor, Mac Donalds op élke hoek!!” zegt Hij stangend.

Hahahhaaa héérlijk hoe Hij van elk probleem een grap weet te maken. Het is waar, van de Mac Donalds weten we de allergenenlijst uit onze hoofd. Weten precies wat we daar kunnen eten. Dus dat is wel zo makkelijk om mee te beginnen.

“Okay okay, dat is waar. Dat klinkt goed. Daarbij is de Mac niet eens zo duur. Het is een prima noodoplossing, voor het geval ik geen puf heb om gelijk boodschappen te gaan doen en etiketten uit te gaan pluizen.” beaam ik. Gezond is anders, maar het is een prima noodoplossing.

Ondertussen denk ik eraan, hoe het zal zijn als ik boodschappen ga doen daar voor een hele week en hoe ik dan al die spullen naar het appartement krijg.
“Best een hoop spullen en ik kan moeilijk een koffer meenemen als ik boodschappen ga doen. Zou er een boodschappentas in mijn handbagage passen?” Vraag ik me af

“Boodschappentas? Je bedoelt van die grote jute zakken met een supermarkt naam erop?” vraagt Meester

“Uhm ja, die ja, bijvoorbeeld.” zeg ik

“rachab.. ” fluistert Meester nu.

“jaaa?” zeg ik nieuwsgierig naar waar Hij nu weer mee komt.

“Dié verkopen ze daar óók gewoon, bij de supermarkt weet je wel, met hún naam erop” zegt Meester.

Ik pis zowat in mijn broek van het lachen. Het is duidelijk dat ik echt bevangen ben geraakt door de stress. Denken lukt me dan niet eens meer. Dan geeft mijn brein het op ofzo. Kan niet meer. Die slaat zo op hol, schiet van alles door mijn hoofd, moet aan van alles denken, maar ondertussen door alle druk, slaat het zo lam, dat het totaal niet logisch meer is wáár ik allemaal aan denk.

Meester maakt er gretig gebruik van, door me weer lekker in de zeik te nemen en dat vind ik heerlijk, want Hij heeft én gelijk én Hij helpt me én het ontspant me enorm, omdat ik zo om Hem moet lachen.
Of moet Hij nu om mij lachen?

Even later schiet me nog iets te binnen. Mijn nachtcollar. Die kan ik niet meenemen.
“Waarom niet!” zegt Meester nu serieus
“Ja, die halen ze er zeker uit! Dat valt natuurlijk op in de koffer, zo’n dingetje met metalen spikes. Dat gaan ze controleren.” zeg ik
“Ja en?? wat dan nog!” zegt Meester
“Nou, dan halen ze hem eruit, waar iédereen bij staat. Er staat “SLUT” op nota bene. Ik zie het al gebeuren. Sta ik daar met mijn kinderen, halen ze die nachtcollar van mij uit mijn koffer. Het is toegestaan om mee te nemen, maar dan sta ik gigantisch voor schut.

Eigenlijk moet ik er maling aan hebben. Eigenlijk wel. Alleen weet ik van mezelf, dat ik vuurrood word. Dus, nee en dan heb ik nog niet eens aan mijn kinderen gedacht. Die staan ook voor schut. Dat kan ik ze niet aandoen.

Het doet pijn. Al bijna 2 jaar draag ik mijn collars en elke dag en nacht wissel ik ze om. Als een commitment naar Meester toe en dat kan dan dus niet. Als ik zonder kinderen was, zou ik er maling aan hebben en het toch meenemen, maar dat kan ik niet maken naar de kinderen toe. Dat kan gewoon niet.
“Stom eigenlijk, dat je niet op een beetje privacy kunt rekenen daarzo.” zeg ik. Ik bedoel, het gaat al die andere mensen toch niks aan wat jij in je koffer hebt zitten?
Wat was dat ook weer met, ‘als je niks te verbergen hebt’. Nou dat heb ik dus blijkbaar wel. J

Het doet echt pijn. Heel erg veel pijn om tot dit besef te komen. Ik heb de collars uit baldadigheid wel eens niet gedragen, zelfs een enkele keer boos in een hoek gegooid. Alleen is dat alweer een hele tijd geleden. Na de waarschuwing van Meester, zijn ze niet meer af geweest. Die waarschuwing zit nog steeds diep in mijn geheugen gegrift. Ik weet wanneer iets serieus is en wanneer niet en nu, kán ik mijn collar niet dragen.

“Dan koop je er daar één” zegt Meester
“Daar 1 kopen?” vraag ik
“Ja, die verkopen ze daar ook” Meester is echt niét geamuseerd bij het idee, dat is duidelijk, want hij lacht nu niet meer.

Hoe moet ik daar een collar vinden op korte termijn en dat is dan toch niet ZIJN collar? Dat is dan gewoon ‘een’ collar.

“Laat me er even over denken” zegt Meester..

Meer informatie

Meer blogs van rachab
Meer verhalen in ‘Uit het dagboek van…’

BDSMforyou lijn

Geef een reactie