Uit het dagboek van… SlavinJet #blog101

In ‘Uit het dagboek van… SlavinJet’ lees je de openhartige woorden van een beginnende slavin. Je leest hoe ze met vallen en opstaan de weg verkent van discipline, dienstbaarheid en vernedering. Haar woorden geven op pure wijze haar gedachten, ervaringen, gevoelens en emoties weer. Mooi om te lezen, leuk om te volgen. SlavinJet vindt het leuk als jij (hieronder) een reactie achterlaat.

Lijkt het jou ook leuk je dagboekverhalen te delen met onze bezoekers? Stuur dan een mailtje aan mrsmoriah@bdsmforyou.nl. Wie weet, worden jouw gedachten en ervaringen dan binnenkort ook wel gelezen door anderen. Hoe spannend is dat!

Mensen kijken

9 mei 2018
Vanochtend zat ik op de fiets. Ik had geen haast en keek vrolijk om mij heen. Dan zie je verschillende soorten mensen op straat. Mensen zijn druk bezig, mensen staan te wachten en kijken op hun mobiel. En ga zo maar door.

En dan gaan mijn gedachten aan de haal met mij.
Die vrouw net, die haar huis uit kwam, met haar mobiel in haar handen. Ze zat driftig te typen. Naar wie? Misschien wel naar haar D. Tsja, zo denk ik dan. En waarom ook niet? Misschien moest ze zich wel melden, omdat ze op dat moment de deur uitging.

En zo kom ik verschillende mensen tegen die druk met hun mobiel in de weer zijn. En weer vraag ik mij dan af, met wie? Zouden ze een opdracht hebben, moeten ze ergens naartoe en hebben ze een buttplug in, of een tril ei, of een we vibe…?

Hoeveel mensen zijn er met BDSM bezig? Vast veel meer mensen, dan dat ik zou denken. Het is leuk, om op deze manier ook naar mensen te gaan kijken. Grappig ook wel, om op deze manier naar mensen te kijken. En zo wordt fietsen door de stad nog veel leuker ook.

Oververmoeid

9 mei 2018
Vandaag is een dag dat al mijn emoties van vorige week eruit komen. Ik ben echt oververmoeid vandaag. Vanmorgen een gezellige ochtend gehad, maar vanmiddag…
Ik wil alleen maar slapen. En het is goed.

Mijn vermoeidheid moet eruit. Ik laat het toe. Ik wil slapen, dus ga ik slapen. En het is goed.

In mijn hoofd heerst er rust. Mijn lichaam snakt naar aandacht. Ik moet nog even geduld hebben, ik stuiter maar even vrolijk door. Misschien nog 1 keer van Meneer. De laatste keer dan wel waarschijnlijk. Daarna is het de beurt aan mijn vriend. Ik kijk er naar uit. Ik heb er zin in.

Beiden zijn we benieuwd wat het ons gaat brengen. Een nieuwe wereld gaat er voor hem open, maar ook voor mij. Hij is benieuwd, wat BDSM met hem gaat doen, niet alleen bij mij, maar ook voor hemzelf in het dagelijks leven.

Voor nu, heb ik een rustige dag ingelast. Even mij niet aan regels houden. Sorry Meneer, vandaag doe ik er niet aan. Vandaag slaap ik veel, de vermoeidheid moet eruit. Er is teveel gebeurd, dus vandaag mag het. Het is goed, voelt gewoon goed.

Missen

12 mei 2018
Het is momenteel stil in mijn leven. Een sub vriendin is nu op vakantie, dus veel appen doen we nu niet. Ook met andere sub vriendinnen is het nu stil. Een ieder zit even in haar eigen wereldje, net als ik. Met Meneer app ik nog wel dagelijks. Ook al is het niet meer helemaal hetzelfde, ik ben er toch nog wel blij mee.

Mijn ketting met Meneer zijn naam erop, draag ik niet meer. Het voelt niet meer goed, nu ik weet, dat we straks niet meer bij elkaar zijn.
Missen doe ik het wel.

Ik mis het dragen van mijn halsband.
Ik mis het dragen van mijn polsboeien.
Ik mis het dragen van mijn enkelboeien.
Ik mis mijn heerlijke bondage.
Ik mis het gevoel van mij klein mogen voelen.
Ik mis het gevoel van mij mogen overgeven.
Ik mis de slagen van de zwepen, mijn gloeiende billen.
Ik mis mijn striemen op mijn lijf.
Ik mis mijn blinddoek, niet wetende wat er gaat gebeuren.
Ik mis, ik mis, ik mis…

Ik voel mij onrustig en onzeker. Mijn lichaam reageert erop. Ik wil het niet, maar hou het ook niet tegen.

4 maanden

16 mei 2018
Vandaag ben ik al 4 maanden bij Meneer. Het voelt zo goed, maar tegelijk voelt het nu zo vreemd.

Ik mag terugkijken op 4 mooie maanden bij Meneer. In deze maanden heb ik veel geleerd. Ik ben een relsubje, ik ben een echte masochiste, ik hou van lust, ik wil vernederd worden, ik wil mij klein en geborgen mogen voelen. Ik wil op mijn knieën en mijn plaats kennen en voelen. Ik wil, ik wil, ik wil… ach ik wil nog zoveel meer. Maar…

Door omstandigheden komt er na deze 4 maanden een einde aan onze mooie D/s-relatie. Het is goed, maar oh, wat doet de gedachte toch pijn.

Ik kon met Meneer lachen, gieren, brullen. Zelfs mijn relgedrag had hij plezier om, in gedachten zag ik hem dan ook echt wel genieten. Maar…ik kon ook tegen hem tekeer gaan, wanneer ik niet lekker in mijn vel zat. Ook al verdiende hij het niet, hij had een luisterend oor voor mij en wist mij met een paar woorden weer tot rust te krijgen. Bij Meneer heb ik mijn 1e sub drop gehad. Ik wist zelf niet wat mij overkwam, maar Meneer stond voor mij klaar. Tot 2x aan toe. Ik mocht bij hem janken, hij bleef doorvragen, zodat hij wist wat er in mij omging. Ook al zei ik niks, hield hij aan, totdat ik ging praten. En dat lukte hem dan ook nog.

Tsja, we hebben al heel wat meegemaakt de afgelopen 4 maanden. Ik had Meneer voor mezelf alleen. Ik kreeg er opeens een zus bij. Ik was daarvan geschrokken, het deed mij pijn, maar wat bloeide hier iets moois uit. Maar voordat ik echt weg ben bij Meneer, is mijn zus ook al weg bij Meneer. Dat is vreemd, maar het is ook wel weer goed.

En nu…? Nog even ben ik bij Meneer, maar…het einde is in zicht. Ik slik, ik vind het moeilijk. Het voelt vreemd, het voelt raar. Ik weet dat het goed is, maar toch…

Ach, ik moet niet zeuren. Ik krijg er iets moois voor terug. Ik ga een nieuwe toekomst tegemoet met mijn vriend als D. Dus ik moet ook niet zeuren hoor. Kan er gewoon niks aan doen, dat het leeg voelt.

Deze 4 maanden zijn voorbij gevlogen. Ik heb mijn ups en downs wel gehad bij Meneer. Ik heb van hem mijn eerste regels gekregen en dat had ik nodig. Hij is begonnen mij discipline bij te brengen. Iets wat ik echt wel nodig heb.

Ik mag terugkijken op 4 hele mooie maanden. Een tijd van opdrachten krijgen, van uitdagen, van ondergaan, van nieuwe dingen leren. En nog zoveel meer.

Roti eten

17 mei 2018
Vanavond was het dan zover. Ik kreeg van Meneer mijn welverdiende roti.

Om 18.00 uur spraken we af. Om 17.45 uur kreeg ik bericht waar ik moest wezen. Op de fiets ging ik erheen.

Ik ging naar binnen, maar zag Meneer niet. Dus ik belde hem op. Hij kwam eraan, ik mocht alvast een tafeltje uitzoeken.

Even later kwam Meneer ook. Ik heb nog nooit roti gegeten. Meneer ging eten voor ons bestellen. Kiezen mocht ik niet, dat deed hij voor mij. De ober keek mij verbaasd aan, maar ik zei, dat het goed was.

Even later kregen we ons eten. Meneer liet zien, hoe je het behoort te eten met je hand. Maar…ik mocht ook met bestek eten.

De roti scheurde ik netjes met mijn hand, maar verder at ik toch maar met bestek. Ook de roti at ik later met bestek. Ik ben niet zo’n handeneter…

We hebben gezellig zitten kletsen. Het was heerlijk ontspannen. We hadden genoeg om over te praten. Over BDSM en over het dagelijks leven. Dat is altijd al zo geweest tussen ons en dat voelt ook zo goed.

Na het eten fietsten we samen naar huis, want we wonen dichtbij elkaar. Buiten namen we afscheid. We willen wel gewoon vrienden blijven. Meneer wil mij niet uit het oog verliezen. Gewoon weten, hoe het met mij gaat. Dat vind ik erg lief van hem en waardeer ik zeer. Dit maakt mij wel duidelijk hoe hecht onze D/s-relatie is geweest, de afgelopen 4 maanden.

Het was een mooie avond. Het was gezellig en ik heb voor het eerst roti gegeten. Dat is zeker wel voor herhaling vatbaar wat mij betreft. Dus wie weet…?

Dank U wel Meneer voor de roti.
Dank U wel Meneer voor deze fijne avond.
Ik heb ervan genoten.

Meer informatie

Meer blogs van SlavinJet
Meer verhalen in ‘Uit het dagboek van…’