Handtas
“Kijk”, zei ze met een voorzichtige glimlach, “mannen zijn voor mij als een handtas. Ik heb favoriete handtassen, ik heb er ook die ik vergeet en kwijtraak. Natuurlijk heb ik een favoriet en ik heb er ook die ik achteraf liever niet gehad zou willen hebben. Meer niet.” Ze keek me niet eens aan. Ik had haar wel gezien en alles was automatisch na één blik opgeslagen. De naad van haar kousen, het mooie rood van haar lippen, het vuur in haar ogen. Ik stond dat te herhalen in mijn gedachten en luisterde eigenlijk niet, of toch wel?
Ik knikte. Ze vroeg of ik akkoord ging. Ik knikte, geen idee waarmee of waarvoor. De wil was uit mijn lijf gegleden. Ik moet er raar hebben uitgezien. Afhangende schouders? Ontdaan van alle kracht? Whatever. Eindelijk was ik daar. Daar waar ik nooit durfde zijn. Betaalde entree en was plots tussen sm-ers. Mensen die het ook doen, dezelfde verlangens koesteren. Zouden alle mannen willen knielen voor dames en ze aanbidden, net als ik? Zo veel vragen voor ik binnenstapte en toen ik binnen was. En toen moest ik haar ook nog vinden.
“Je vind me aan de bar” had ze in een sms geschreven en ik vond haar! Zo eenvoudig, zo vanzelfsprekend. Ik had mijzelf al dagenlang ingebeeld bij de verkeerde te staan. Het gebeurde niet. Ik stond bij de juiste. Bij mijn alles. Ze wenkte me. En sprak, vertelde, noemde zo veel. “Dat ik met je doe wat ik wil. Dat je duidelijk communiceert. Netjes met twee woorden praat. Vertelt wat je voelt als er iets is. Alles deelt. Dat ik je pijn gaat doen. Zal slaan met een zweep, vast zal binden, je mijn pis zal drinken en er altijd een kans is dat ik je net als mijn laatste handtas plots vergeet en jij nu mijn wijntje betaald.”
Ik keek haar aan. We hadden vooraf duidelijk afgesproken dat dit geen commercieel contact zou zijn. Even twijfelde ik. Ze had weg kunnen lopen of een por kunnen geven. Het was haar glimlach die zo vriendelijk en zacht was, de hand op mijn schouder die daarna even over mijn bovenarm wreef. Daarmee de spanning wegnam, een zucht uit mijn mond liet komen en mij over de bar liet buigen: “ik wil graag het drankje van mevrouw afrekenen.” Dat kon. Ik weet niet meer of mijn handen trilde toen ik het geld uit mijn portemonnee haalde.
Ze gleed gracieus van haar barkruk. Na twee stappen keek ze om, wenkte en ik volgde. We liepen naar de kleedruimte. Daar opende ze een locker en gebood mij uit te kleden. Ik aarzelde maar begon toch. Terwijl ik bezig was vertelde ze mij dat ik haar woorden altijd letterlijk moest nemen, ze had geen verborgen boodschappen. Als ze uitkleden zei dan bedoelde ze gewoon dat alle kleren uit moesten. Ik was precies bij mijn sokken en onderbroek aangekomen. Kort daarna stond ik naakt. Ze keek naar mij. Ik voelde dat iedereen naar mij keek. Dat was niet zo, denk ik…
Haar mondhoeken krulde toen ze mijn blik zag. Aan haar vinger bungelde een glimmende zwarte lakslip. Hoog uitgesneden model. Ze knipoogde toen ze zei dat ik wat dik was. Daarna wees ze mij op het labeltje: dat moest achter. Ik deed wat ze van mij verwachtte. Ze trok het ding wat hoger, wreef over mijn pik en fluisterde in mijn oor dat ik haar nooit zou neuken. Dienstbaar zijn was wat anders maar pik in kut zat er niet in. Of ik het nog leuk vond en verder wilde. Volgens mij stond de kippenvel op mijn armen en knikte ik ja. Ze hield de sleutel van de locker hoog voor mijn ogen. Ik keek op. “Alles achter slot, zoals ik vaak met pikjes doe”. Ik slikte.
“Normaalgesproken hangt die sleutel rond mijn hals of enkel of… ik raak hem kwijt net als mijn handtas” haar vingertoppen gleden langs mijn wang. Ze liep langs mij, ik draaide automatisch. “Raak mij niet kwijt want er zijn hier geen reservesleutels.” Ik volgde haar al. De kleedruimte uit, de gang door, andere kamer in, zaal. Plots stond ik stil. Mijn rug tegen de muur. Haar hand op mijn hals. Ik voelde slagen van mijn hart. Haar ogen hard, haar stem duidelijk: “sla je ogen neer, zoals het hoort.” Ik deed zoals het hoort. Ze plaatste mij voor haar. Haar nagel prikte in mijn kin en liet mij kijken naar alles wat zich voor ons afspeelde.
Ik voelde haar borsten tegen mijn rug. Mijn tepels tussen haar vingertoppen die zachtjes rolden. Af en toe haar ademhaling langs mijn hals. Ze is groot, sterk en venijnig. Ik probeerde iets achterover te leunen zonder te weten of ik haar warmte tegen mijn rug wilde voelen of aan haar vingers wilde ontkomen. Het schouwspel voor mij greep me. Het was heftig, passioneel en ja op en top sm. “Geniet je?” hoorde ik fluisterend in mijn oor. Ik knikte en de vingers knepen zich samen, haar tanden grepen mijn oor.
Ik kon geen kant op en wilde niet kermen en daarmee het spektakel voor ons verstoren. Ze liet los, zette mij rechtop en streelde kort mijn wang. Ik zag een trotse glimlach en daarna sloeg ik mijn ogen neer. Volgde haar naar de bar. Zij nam een drankje, ik kreeg water in een glas. Ze sprak en ik zweeg. Iedereen negeerde mij. Toen ik opzij wilde stappen om een man dichterbij de bar te laten greep zij mijn arm en trok mij dichterbij. “Deze hoort bij mij, voorzichtig graag!” Het maakte mij zo trots. Toen het rustiger werd wenkte ze me met een ondeugende oogopslag. “Ogen laag slaaf!” sprak ze snel. Ik deed het en volgde.
We gingen samen naar een kamer en de deur ging op slot. Het licht was gedimd maar ik kon zien dat hier werkelijk van alles aanwezig was wat je als sm-er maar zou dromen. “We gaan samen een nieuwe wereld verkennen. Je vertelt me of het lastig is of juist fijn. Zo gaan we kleine stapjes maken.” Het licht werd nog iets verder gedimd en ik voelde de stroken van een flogger over mijn rug. Ik greep snel twee stalen stangen vast die dichtbij stonden. Daarna werd het een film, gingen mijn gedachten zweven en sprak ik soms, kreunde vaker en liet gebeuren waarvan zij vond dat het goed was.
We zijn een aantal dagen verder. Het is een zonnige dag en ik sta in haar tuin. Naakt, in mijn latexslip onder een parasol. Zij ligt in de zon. Draait regelmatig. Luistert naar muziek met oordopjes in. Soms wenkt ze dan geef ik haar glas of masseer haar voeten. Als het klaar is ga ik terug naar mijn plek onder de parasol. Verder doe ik er niet toe. Opeens kijkt ze op. Ik ontwijk haar blik door mijn ogen neer te slaan. “Wil je even kijken lieverd naar de handtas van die avond, je weet wel die ene die ik bij me had, volgens mij een rode en ik zie hem nergens meer.” Ik draai mij om en ga op verkenning door haar huis, opzoek naar iets wat ik zeker niet vinden zal.
Meer informatie
Bronvermelding
Ingestuurd door: © B-liever
