Zien en gezien worden, de basis van een goede relatie

Ieder mens heeft het recht op zijn guilty pleasures. Eén van mijn guilty pleasures draagt de naam “MAFS” – voluit: Married at First Sight. Dus ja, ook dit seizoen zat ik weer drie keer per week, via Videoland, aan mijn beeldscherm gekluisterd. Altijd fijn om jong geluk te zien opbloeien, in de hoop dat het sprookje eindigt in “… en ze leefden nog lang en gelukkig.” Helaas is dat bij veel matches een behoorlijk optimistische gedachte.

Zien en gezien worden

Wat mij echter iedere keer weer opvalt – vooral bij de koppels waarbij het niét goed gaat – is dat er totaal geen sprake is van “zien en gezien worden“. Terwijl dat nou juist de absolute basis is van elke betekenisvolle relatie. Het enige koppel waarbij dit wel gebeurt, is bij Mariska en Peter. Elkaar zien, écht zien, betekent natuurlijk niet dat je alles van elkaar leuk hoeft te vinden. Maar wel dat je de ander de ruimte geeft om volledig zichzelf te zijn. Om er helemaal te mogen zijn, zonder voorwaarden.

Dennis en Stefan

Als je net als ik, ook hebt gekeken naar MAFS, dan weet je precies wie ik bedoel als ik het heb over Dennis en Stefan. Op het eerste gezicht een fijn koppel. Maar Dennis gooide tijdens de koppeldagen ineens de knuppel in het hoenderhok. Niemand – echt niemand – leek te zien dat dit een wanhoopsdaad was. Een schreeuw van binnenuit: “Zie mij!” Zelfs de zogenaamde experts raapten het niet op.

Op social media word hij zonder pardon weggezet als narcist. Alsof dat een pasklaar etiket is dat alles verklaart. Als Pro Domme kijk ik altijd naar de woorden áchter de woorden. Naar wat niét gezegd wordt. En wat ik bij Dennis zag, was een man die zich onzichtbaar voelde. Die stikte in de negatieve energie van de groep. Zelfs zijn grote liefde Stefan zag het niet. Die vermaakte zich prima, maakte grapjes met de dames. En Dennis? Die kon niet meer. De uitbarsting was misschien onhandig, maar volkomen begrijpelijk. Het was pure onmacht. En niemand die het zag.

Want ja, tranen die zichtbaar zijn krijgen sympathie. Maar tranen die verstopt zitten, onzichtbaar in stil verdriet, die worden over het hoofd gezien. Alsof ze minder echt zijn. Alsof ze minder pijn doen. Arme Dennis. Mijn hart brak. Het is vreselijk als je niet gezien wordt. Als je moet schreeuwen en vast moet grijpen aan wanhoopsdaden om een beetje ruimte te krijgen en bestaansrecht.

Gezien worden binnen BDSM

Binnen BDSM draait het om precies dát: zien en gezien worden. Niet alleen door de ander, maar ook – en misschien wel vooral – door jezelf. Kun jij jezelf toestaan om er helemaal te zijn? Met al je laagjes, met je schaduw én je licht? Niet alleen dat brave, aangepaste deel dat netjes in het maatschappelijk plaatje past. Maar ook je rauwe kant, je behoeftige kant, je dominante of onderdanige kant, je fantasieën, je angsten, je hunkering naar controle of juist naar overgave.

Zoveel mensen durven daar niet voor uit te komen. Ze verstoppen hun verlangens, want wat als hun partner het raar vindt? Wat als je uitgelachen wordt? Of verlaten? Wat als jouw diepe behoefte om vastgebonden te worden, om geleid te worden, om een keer níét alles onder controle te hoeven hebben – wat als dat teveel is? En dus blijf je stil. Terwijl je van binnen schreeuwt. Zie mij. Net als Dennis.

Het is voor mij zo herkenbaar

Ik weet hoe dat voelt. Want ook ik heb jarenlang mijn dominante kant geprobeerd te verstoppen. Ik zag het als iets negatiefs, iets dat ik moest wegduwen. Totdat ik besefte dat juist dát stuk mij compleet maakt. Dat ik pas in balans kwam toen ik mezelf als geheel omarmde. Toen ik niet langer delen van mezelf afwees, maar zei: dit ben ik ook. En wat ben ik dankbaar dat ik een partner heb die dat volledig ziet. Die mij helemaal ziet. Die niet alleen ruimte maakt voor de Meesteres in mij, maar ook voor mijn zachte kant, mijn speelse kant, mijn gekke, soms ronduit kinderlijke kant. Mijn hele zijn. Onvoorwaardelijk.

En dat doet hij woordeloos. Hij ziet mij in stilte. Omdat hij verder kijkt dan de eerste laag. Omdat we elkaar herkennen in wat er niet gezegd hoeft te worden. Zien en gezien worden. Het klinkt zo simpel. Maar het is zeldzaam. En precies daarom zo waardevol. Want daar begint alles.

Volledig zien…

Of je nu via MAFS zoekt naar liefde, of in de kelder van je ziel – de behoefte is hetzelfde. We willen allemaal gezien worden. Niet als rol, maar als mens. En dáár mogen we nooit aan voorbijgaan. In geen enkele relatie. En zeker niet in BDSM.

Klein steuntje in de rug nodig?

Heb jij een verlangen naar meer creatieve input en wil je hier op een normale (en vrijblijvende) manier over praten? Wellicht kan een live date met mij, je hierin tegemoet komen. Of boek een informatieve, inspirerende, op maat samengestelde privé workshop voor de beginnende meesteres/meester, single sub of voor koppels.

Meer informatie

De psychologie achter een femdomrelatie
Echt gezien worden: De basis voorwaarde voor geluk
De intense BDSM power van de ZZZ-beleving

Bronvermelding

Tekst: Meesteres Moriah