Tijd in een BDSM-beleving – een illusie, een vijand en een cadeau

Tijd. Zoiets simpels en altijd aanwezig. De ene keer lijkt hij als een slak te gaan en dan weer als een sneltrein. Magisch en ongrijpbaar, maar altijd aanwezig en onontkoombaar. Binnen een BDSM-beleving kan tijd iets groots worden, of zelfs iets krachtigs. Het is iets dat je volledig kan verliezen – of juist keihard kan ervaren. Tijd binnen een sessie is nooit neutraal. Het kan magisch zijn, maar ook verstorend.

Voor mij voelt het soms alsof de tijd zich buigt naar de energie die er op dat moment tussen mij en de sub ontstaat. Alsof de klok zijn tikken stilhoudt zodra de sub voor me staat, zodra ik zijn blik vang, zodra ik het eerste stuk touw, zweep of wat dan ook in mijn handen neem. Of zodra de eerste glimlach rond mijn lippen verschijnt op het moment dat de ander zijn eigen kuil lijkt te graven. Alsof de tijd – even – besluit ons met rust te laten.

Terwijl hij op de achtergrond onverstoorbaar verder. Tik…Tak…Tik…Tak…

De klok als spelbreker

Laten we beginnen met wat er gebeurt als tijd géén vriend is. Want ik denk dat veel Pro Dommes dit zullen herkennen: je bent midden in een intense beleving, je sub is diep gegaan, of jij bent bezig een prachtig spanningsveld op te bouwen… en ineens voel je hem: de klok. Als onzichtbare aanwezigheid in je achterhoofd. Damn!

“Hoe laat is het?”
“Hoe lang nog?”
“Red ik het nog?”
“Shit, nog maar twintig minuten en ik moet het ook nog goed afronden.”

En bam – weg is het moment.

Want eerlijk is eerlijk: je wilt niet bezig zijn met of je het ‘haalt’. Je wilt opgaan in wat er gebeurt. In het lijf onder je en in de energie van het moment. Eén blik op de klok en je bent uit het moment. Dan zit je niet meer in je Dominantie, maar in je planning. En dat voelt niet alleen voor jou vervelend, maar ik weet zeker: de sub voelt dat ook. Alsof er ineens een onzichtbare muur tussen jullie in schuift. Een barst in het energetisch contact.

Dat is het nadeel van betaalde sessies met een strakke eindtijd. Soms moet het “op tijd” klaar zijn, want de ruimte is slechts voor een bepaalde tijd beschikbaar en de volgende Meesteres of klant komt zich alweer bijna melden. En daar gaat de magie. Want de ziel trekt zich niks aan van tijd. Overgave komt niet op commando. En een sessie eindigt pas als het moment rond is, niet wanneer het uur voorbij is.

Tijd als martelwerktuig

En dan is er nog de andere kant. Tijd als instrument. Want laat ik eerlijk zijn: ik vind het heerlijk om met tijd te spelen. Om het te rekken of uit te smeren. Om er een martelwerktuig van te maken. Subjes laten wachten – bijvoorbeeld. In stilte, van het zicht ontnomen en in onzekerheid.

Ken je dat gevoel als je ergens op wacht en je hebt geen idee wanneer het komt? Denk aan de tandarts. Of een uitslag. Die minuten voelen als uren. Dat is precies wat je met tijd kan doen. Zet een sub geblinddoekt in een hoek. Zeg niets. Doe niets. Laat hem wachten. De tijd vertraagt. En iedere seconde wordt voelbaar.

Of langdurige opsluiting. Bodybag. Kooitijd. Folie. De tijd verandert in abstractie. Je weet dat hij doortikt, maar je verliest elk houvast. Het enige wat je nog hebt, is je ademhaling, je lichaam en je overgave. En daar zit de magie. Want dat is precies waar ik je wil hebben. In het nu. Niet in je hoofd. Niet in je verwachtingen. Maar in de overgave van het moment. Daar waar alles stilvalt, zelfs de tijd.

Wanneer het een cadeau is

Maar het kan ook iets prachtigs zijn. Iets wat je schenkt. Soms is tijd het mooiste wat je een ander kunt geven. Niet alleen “tijd op de klok”, maar werkelijke tijd. Aandacht. Aanwezigheid. Niet haasten. Niet doorplannen. Gewoon: zijn.

Soms laat ik subjes in bondage liggen – niet eens zo strak – gewoon gebonden, afhankelijk en kwetsbaar. Ik blijf dan bij ze zitten. Ik voel hun rust, hun overgave. Ik leg soms een hand op hun buik. Of ik blijf zwijgend aanwezig. En de tijd die dan ontstaat, is bijna heilig. De sub weet niet hoe laat het is. En het boeit ook niet. Want hij voelt: “Ze is er. En Zij waakt.” Dat is tijd in zijn mooiste vorm.

Het vervliegt, maar ook voor mij

Er zijn belevingen waarbij ik achteraf de klok zie en denk: hoe dan?! We zijn uren verder, maar het voelt als een kwartier. Of omgekeerd: we zijn net begonnen, maar in de intensiteit voelt het alsof we er al uren inzitten. Alsof we samen in een andere dimensie zijn gestapt waar de tijd een ander tempo heeft.

En dan komt het moment van losmaken, terugkeren, landen. Soms zitten we daarna nog even in stilte. Geen woorden nodig. Alleen een blik, zachte aanraking of gewoon een glas water. En een besef: wat daarbinnen gebeurde, past niet in uren. Het past in herinneringen.

De verstilling van tijd

Soms gebruik ik tijd ook om het hoofd van de sub leeg te maken. Bijvoorbeeld bij een langdurige bondage waarbij je van tevoren weet: dit duurt minstens een uur. Dan zakt hij langzaam in die rust. Eerst onrust, dan overgave. En dan het grote niets. De seconden tikken weg, maar niemand telt ze meer.

Ikzelf heb dat ook. Soms tijdens een lange zwepensessie. Ik raak in een soort ritme. Alsof de tijd ophoudt te bestaan. Alsof er alleen nog maar klank en beweging is. Ik hoef niet na te denken, alles gaat vanzelf. Met de focus volledig op de ander. Verder niets. Ik voel op zo’n moment zelfs de dagelijkse pijn van mijn lichaam niet.

Tijdsdruk: de vijand van overgave

De grootste vijand van een goede beleving is haast. Wanneer je beiden weet dat er een tijdslot is. Dat er “iets nog moet”. Dat je op moet schieten. Daar gaat je magie. Voor mij is een beleving die ik volledig op mijn eigen manier kan vormgeven – zonder tijdsdruk – het allerfijnst. Of dit nu een privéontmoeting is of een betaalde, maakt daarin voor mij niet uit. Ik let eigenlijk nooit echt op de tijd.

Bij mijn privé subjes, maar ook bij andere subjes die wel eens komen, is er veel respect voor mijn tijd. Ze komen op tijd. Zijn goed voorbereid en gefocust. En belangrijker nog: er is vaak een grotere mate van wederkerigheid. Want tijd kost energie. Tijd kost geld. En tijd kost ook ruimte in mijn hoofd. En als ik die ruimte geef, wil ik voelen dat hij niet wordt misbruikt.

Bij gratis ontmoetingen (die ik soms doe uit goodwill of een gunfactor) zie ik dat helaas vaker fout gaan. Mensen komen te laat. Bereiden zich niet (of niet goed genoeg) voor. Zijn met hun eigen beleving bezig, maar vergeten het effect op mij. Alsof mijn tijd minder waard is, omdat er geen prijskaartje aan heeft gehangen. En dát doet zeer. Want ik geef altijd met heel mijn hart. Maar ik wil niet leeg achterblijven. Precies daarom doe ik dit steeds minder vaak (zeg maar gerust “nihil”). Het nodigt niet uit, wanneer mijn tijd als “vanzelfsprekend” wordt gezien of misschien zelfs als “onbelangrijk”.

Als spiegel

Tijd is niet alleen een klokkentik. Het is een spiegel. Het laat zien hoeveel je bereid bent te geven. Hoeveel rust je in jezelf durft te vinden. Hoe diep je durft af te dalen. Hoe goed je jezelf kent. Want in de stilte van wachten, van gebonden zijn, van overgeleverd zijn, zie je jezelf. En als Dominant voel ik dan alles.

En nee, ik ben geen machine. Ook mijn dagen vliegen soms voorbij. Ik moet ook gewoon boodschappen doen, werk afronden, naar afspraken rijden, voor mijn oude vadertje zorgen, de boekhouding bijhouden. En dat betekent dat niet iedere dag zich leent voor magie. Ik ben soms ook moe. En ook in mijn agenda zitten kloktijden. Dus ja – ik snap het. Tijd is niet altijd rekbaar. Maar wat ik wil, is dat we allebei beseffen dat tijd een keuze is. En soms is geen tijd hebben of geen tijd willen vrijmaken , ook een vorm van keuze.

Tijd…

Voor mij is tijd geen vijand, geen structuur, geen beperking…
Maar een cadeau.

Een kostbaar geschenk.
Van mij aan jou.
Van jou aan mij.

Klein steuntje in de rug nodig?

Heb jij een verlangen naar een BDSM beleving als Dominant of onderdanig en wil je hier op een normale (en vrijblijvende) manier over praten? Wellicht kan een live date met mij of (online/fysiek/telefonisch) coachgesprek, je hierin tegemoet komen. Of boek een informatieve, inspirerende, op maat samengestelde privé workshop voor de beginnende meesteres/meester, single sub of voor koppels.

Meer informatie

De intense BDSM power van de ZZZ-beleving
De kracht van de stilte
Je rust vinden in een bodybag
Het vermogen om te improviseren

Bronvermelding

Tekst: Mrs Moriah
Fotografie: 123rf.com