De menselijke kant van BDSM: waarom je slaaf meer is dan een slaaf

10 september 2025 Mrs Moriah

“De menselijke kant van BDSM: waarom je slaaf meer is dan een slaaf” is voor BDSMforyou.nl geschreven door Meesteres Moriah.

Terwijl het spel van macht en overgave zich vaak afspeelt aan een kruis of op een bondagetafel, is het de emotionele laag eronder die het geheel zijn ziel geeft. Die diepe, menselijke kant die in mijn ogen de kern vormt van BDSM. Want ja, je kunt iemand uitschelden, vastbinden, laten huilen, laten spartelen, smeken en zuchten. En dat alles met een grote glimlach. Omdat het een doel heeft en omdat die persoon daar intens gelukkig van wordt.

Maar zodra de beleving stopt, maskers worden afgedaan en de sloten weer worden geopend, dan is daar altijd weer de mens. De man of de vrouw achter de slaaf, slavin of sub. De volledige mens, in al zijn kwetsbaarheid en gelaagdheid. En dát is iets wat we als Dominant nooit uit het oog mogen verliezen. Helaas toont de werkelijkheid, dat dit helaas heel vaak voorkomt. Want niet alleen subs kunnen zichzelf verliezen in Fantasialand, ook sommige Dominanten kunnen blijven hangen “in het sprookje”.

Meer dan een rol: de mens onder de sub

Het is verleidelijk. Zeker als beginnende Dom(me). Je hebt net ontdekt hoe krachtig jouw stem klinkt, hoe vanzelfsprekend het voelt om controle te nemen, om ‘ja Meester(es)’ te horen en dat lijf aan jouw voeten te zien. Het kan zelfs verslavend werken. Maar het gevaar loert om de hoek wanneer je vergeet dat je met een mens te maken hebt. Een mens die gekozen heeft om zich aan jou over te geven. Niet om opgevoerd te worden als decorstuk in jouw ego-trip.

Sommige subs vinden het heerlijk om vernederd te worden. Om te horen dat ze niks waard zijn. Dat ze slechts lucht zijn, of erger nog: vuil. En dat mag. Het kan zelfs intens helend zijn, mits goed begeleid. Maar het spel stopt ergens. En buiten de scène of buiten het spel, moet ruimte zijn voor menselijkheid. Voor gezien worden als geheel.

Want een sub is niet alleen een slaaf. Een sub is ook vader, zoon, werknemer of werkgever. Een mens met een rugzakje. Of met een bloeiend sociaal leven. Iemand met dromen, angsten en hoop. En zolang je die kant negeert, speel je niet met iemand, je speelt mét iemand.

De valkuil van het toneelstukje

Het is pijnlijk om te zien, maar het gebeurt vaker dan je denkt. Vooral bij jonge of onervaren Domina’s die het ‘foutloos’ willen doen. Die denken dat dominant zijn betekent dat je altijd hard, afstandelijk of emotieloos moet zijn. Dat die ander precies moet doen wat je zegt en voor de rest vooral “hun slavenbek moeten houden“. En dus vooral niet aan mogen – of kunnen – geven waar hun werkelijke behoefte ligt, buiten het spel.
En dat is precies waar het misgaat. Ze blijven hangen in het toneelstuk. Zetten de ‘loser’-rol van hun sub door in WhatsApp-berichten, bij het contact buiten de daadwerkelijke beleving, dus in het totale sociale contact. En daarmee raken ze iets essentieels kwijt: de oprechte connectie.

BDSM is geen act. Of beter gezegd: het is een bewuste, gezamenlijke beleving met een duidelijke aan– en uitknop. Een beleving waarin je mag verdwalen, zolang je maar weet waar de uitgang is. En zodra je die uitgaat, hoort daar wederzijds respect te zijn. Ruimte, warmte en menselijkheid. Want zonder dat raak je al snel het contact met de realiteit kwijt. En geloof me, dat voel je. In de afstand, in het missen van feedback en in het feit dat subs afhaken, of afstand nemen. Niet omdat je niet goed was in het dominante spel, maar omdat je tekortschoot in mens zijn.

Een sub wil gezien worden – als geheel

Er zijn subs die jarenlang trouw naar dezelfde Meesteres gaan. Niet omdat zij de meeste pijn doet, of het best weet hoe ze een touw moet binden. Maar omdat er een band is. Een echt contact. Een gevoel van veiligheid en herkenning. Van wederzijdse groei.

Mijn subs vinden het (bijvoorbeeld) heerlijk te kermen onder de meedogenloze harde zweepslagen of lijdzaam een intense CBT ervaring ondergaan, waarbij hun pik niks meer is dan een speldenkussen. Maar daarna een kop koffie met me drinken, en praten over hun leven, zowel de ups als de downs. Dát is BDSM in zijn puurste vorm, ook aandacht hebben voor de mens onder de rol. En ja, dit geldt voor beiden kanten, want ik ben ook meer dan alleen die Pro Domme.

Verantwoordelijkheid als Dominant

Als je een sessie aangaat, zeker als professional, dan neem je een enorme verantwoordelijkheid op je. Niet alleen voor het lijf van de ander, maar ook voor zijn of haar hart. En dat betekent dat je alert moet zijn. Dat je luistert en dat je ook vraagt: “hoe gaat het echt met je?”. En dat je de signalen leert herkennen van uitputting, burn-out of emotionele overbelasting. Want ja, ook dat komt voor.

Juist door die menselijke kant toe te laten, wordt het spel nóg krachtiger. Een sub die zich écht gezien voelt, geeft zich dieper over. Vertrouwt intenser en durft verder te gaan. Omdat hij weet dat hij daarna weer veilig landt. Bij jou, in jouw handen en met jouw aandacht.

Je kunt pas echt hard slaan, als je zacht kunt zijn

Dat is misschien wel mijn lievelingszin. Want er zit zoveel waarheid in. Een Meesteres die alleen maar slaat zonder verbinding of zelfs zonder idee, haalt de ziel uit de beleving. Technisch kan het misschien kloppen, maar de echte intensiteit ontbreekt. En dat voelt de sub. En uiteindelijk blijft er dan weinig over dan een leeg toneel. Mooie kostuums, geen inhoud.

Ik ben ervan overtuigd dat een goede Dominant de menselijkheid niet uitschakelt. Die wéét wanneer je zacht moet zijn, wanneer je moet troosten, en wanneer je met een stalen blik moet toeslaan. Die balanceert, leest en voelt. En juist dat maakt iemand woest aantrekkelijk. Omdat het écht is.

Grenzen buiten het spel

Sommige Dom(me)s hebben de neiging om de controle (of het gedrag) die ze hebben tijdens een sessie ook daarbuiten door te trekken. Door eisen te stellen aan de sub buiten de afgesproken setting, of door zich te bemoeien met diens leven op manieren die ongezond kunnen zijn. En hoewel sommige RPE– of TPE-relaties hier deels op gebaseerd zijn, is het belangrijk dat dit altijd in wederzijds overleg gebeurt, met duidelijke afspraken, en vooral: met wederzijds respect.

De menselijke kant betekent ook dat je verantwoordelijkheid neemt voor je gedrag. Want een Dominant is geen God of Godin. Hij of zij is mens, net als de sub.

De kracht van BDSM zit ‘m niet in de stijfheid van de rolverdeling, maar in de flexibiliteit van het contact. Je mag dominant zijn, maar ook warm. Je mag sub zijn, maar ook krachtig. Wederkerigheid betekent dat je elkaar iets gunt. Niet omdat het moet, maar omdat het stroomt. Omdat er vertrouwen is en omdat je samen groeit, zowel in het spel als in het leven.

En voor alle subs die dit lezen…

Weet dat jij meer bent dan je rol. Meer dan je verlangen. Dat je mag huilen, lachen, twijfelen, praten. En je mag het zeggen als je Dominant iets doet dat je raakt, ook buiten het spel. Laat je stem horen, vraag om wat je nodig hebt en kies voor iemand die jouw hele mens ziet, dus ook je menselijke kant en niet alleen je onderdanige.

Klein steuntje in de rug nodig?

Heb jij een verlangen naar een BDSM beleving als Dominant of onderdanig en wil je hier op een normale (en vrijblijvende) manier over praten? Wellicht kan een live date met mij of (online/fysiek/telefonisch) coachgesprek, je hierin tegemoet komen. Of boek een informatieve, inspirerende, op maat samengestelde privé workshop voor de beginnende meesteres/meester, single sub of voor koppels.

Extra informatie

Het belang van vertrouwen in BDSM
De intense BDSM power van de ZZZ-beleving