De maatschappelijke uitsluiting van BDSM

“De maatschappelijke uitsluiting van BDSM“ is voor BDSMforyou.nl  geschreven door Meesteres Moriah.

Voor sommigen is BDSM een levenswijze, voor anderen een fantasie die veilig achter gesloten deuren hoort. Maar hoe liefdevol, bewust en veilig het ook kan zijn, het blijft een onderwerp waar velen van wegkijken. Waar de meeste mensen geen vragen over durven te stellen. En waar organisaties die zeggen voor vrijheid en diversiteit te staan liever geen ruimte aan geven.

Dit is geen klein probleem. Want achter het stigma schuilt een groot, vaak stil verdriet. Mensen die zichzelf verstoppen, hun verlangens verloochenen en in eenzaamheid worstelen met een kant van zichzelf die wél puur en oprecht is. Waarom blijft dat zo?

Vrijheid… maar niet voor iedereen

Het wrange is dat je dit stigma juist ziet bij organisaties en platforms die zeggen open te staan voor álle vormen van diversiteit. Ze pleiten voor seksuele vrijheid, genderdiversiteit en gelijkwaardigheid, maar zodra het woord BDSM valt, valt er een ongemakkelijke stilte. Of erger nog: een botte afwijzing.

Ik heb het zelf meegemaakt. Ik stuurde respectvolle mails naar organisaties waarvan ik dacht dat ze het gesprek zouden durven aangaan. Organisaties die vrijheid en zelfbeschikking hoog in het vaandel hebben staan. Ik kreeg óf helemaal geen reactie (veruit in de meeste gevallen), óf een afwijzing die zo onnodig hard en ongenuanceerd was, dat ik besloot een klacht in te dienen over de toon.

En dat zegt iets. Het laat zien hoe diep de angst en onwetendheid over BDSM nog zit. Het laat zien dat vrijheid in onze samenleving vaak selectief is. Je mag jezelf zijn… maar alleen zolang het in het plaatje past.

De kracht van stigma

Stigma werkt als een sluier. Het vertekent de werkelijkheid en houdt vooroordelen in stand. Veel mensen denken nog steeds dat BDSM gelijkstaat aan machtsmisbruik, dat het alleen maar om pijn draait of dat het iets is voor ‘gestoorde geesten’. Ze zien de oppervlakkige beelden, maar niet de diepte en intensiteit erachter. Niet het vertrouwen, de consent, de zorg en de emotionele laag die zoveel verder gaat dan de buitenkant.

En als je dat niet wilt zien, hoef je je eigen aannames niet te onderzoeken. Dan kun je blijven zeggen: “Dat hoort niet bij ons. Dat vinden wij te extreem.”

Het gevolg? Mensen die wél die kant van zichzelf voelen, verstoppen het. Binnen relaties, in vriendschappen, op hun werk. Ze lopen op eieren, bang om veroordeeld te worden.

Wat het doet met mensen

Wat mij het meest raakt, is wat dit stigma doet met de mensen zelf. Ik krijg regelmatig berichten van mensen die jarenlang in stilte hebben geleefd. Mensen die zich schamen voor wat ze voelen, terwijl het hun verlangen naar verbinding, overgave of kracht juist zoveel verdieping kan geven.

Ze durven niet eerlijk te zijn tegen hun partner, uit angst voor afwijzing. Ze durven geen hulp te vragen als ze willen ontdekken wat er speelt. En in de ergste gevallen voelen ze zich ‘afwijkend’ of ‘raar’, terwijl er helemaal niets mis met hen is. En ja, ik probeer dat gesprek open te breken. Maar als zelfs de organisaties die zeggen op te komen voor vrijheid en gelijkwaardigheid je de rug toekeren, voelt het soms als roepen in een woestijn.

Waarom de waarheid niet gehoord wil worden

Ik geloof dat veel mensen simpelweg niet willen weten wat BDSM écht is. Want als ze zouden luisteren, zouden ze hun eigen beeld moeten bijstellen. En dat vraagt moeite. Het vraagt nieuwsgierigheid naar iets wat ongemakkelijk voelt. Het vraagt om te erkennen dat macht en overgave ook liefdevol kunnen zijn. Dat pijn ook helend kan zijn. Dat vrijheid niet altijd past in het keurige hokje dat we er in de samenleving van maken.

En dat is makkelijker om te vermijden dan om te onderzoeken.

En toch… blijf ik praten

En geef ik niet op. Ik blijf schrijven. Ik blijf uitleggen. Ik blijf een plek creëren waar mensen wél eerlijk durven zijn, zonder angst of schaamte. BDSM verdient een plek in het gesprek over vrijheid en diversiteit. Niet omdat iedereen het moet beleven, maar omdat iedereen het recht heeft zichzelf te zijn, zonder stigma.

Want zolang BDSM buiten de dialoog blijft, blijven de vooroordelen winnen. En zolang die vooroordelen winnen, blijven mensen in stilte lijden aan iets wat eigenlijk mooi en verbindend kan zijn.

Wat betekent vrijheid echt?

Misschien is dit de belangrijkste vraag: Hoe ver reikt vrijheid als je er voorwaarden aan stelt?

Vrijheid die alleen geldt voor wat je begrijpt of herkent, is geen echte vrijheid. Inclusie die stopt bij wat comfortabel is, is geen echte inclusie. Dus wie durft écht verder te kijken? Wie durft het ongemakkelijke gesprek aan te gaan?

Klein steuntje in de rug nodig?

Heb jij een verlangen naar een BDSM beleving als Dominant of onderdanig en wil je hier op een normale (en vrijblijvende) manier over praten? Wellicht kan een live date met mij of (online/fysiek/telefonisch) coachgesprek, je hierin tegemoet komen. Of boek een informatieve, inspirerende, op maat samengestelde privé workshop voor de beginnende meesteres/meester, single sub of voor koppels.

Meer informatie

Intern of extern gerichte BDSM: hoe kijk jij naar je rol als Dominant?
Mentale veiligheid in BDSM – de basis die niemand mag overslaan

Bronvermelding

Tekst: Meesteres Moriah
Fotografie: 123rf.com