Uit het dagboek van… Slavin Katinka #blog1

In ‘Uit het dagboek van… slavin Katinka’ lees je de ervaringen van de eerste voorzichtige stapjes van slavin Katinka, uit het hoge Noorden, in de wereld van BDSM. Zij is sinds kort onder haar hoede genomen door Meesteres Moriah en ze mag nu bewijzen dat zij haar bescherming waard is. slavin Katinka vindt het natuurlijk leuk als jij (hieronder) een reactie achterlaat.

Lijkt het jou ook leuk je dagboekverhalen te delen met onze bezoekers? Stuur dan een mailtje aan mrsmoriah@bdsmforyou.nl. Wie weet, worden jouw gedachten en ervaringen dan binnenkort ook wel gelezen door anderen. Hoe spannend is dat!

De ontmoeting met Meesteres Moriah

En dan zomaar word ik verwacht op een verjaardagsfeestje in een club met BDSM dingen. En of ik ook even een appeltaart wil bakken en slagroom mee wil nemen. En het mag geen slagroom uit een spuitbus zijn. Ineens heb ik het druk in mijn beleving. Want een stuk appeltaart hoort op een bordje met een fatsoenlijk vorkje. Niet zo’n plastic gevalletje dat kapot gaat als je door de appeltaart probeert heen te komen.

Op naar het westen

Eenmaal alles zo goed mogelijk geregeld, ben ik op weg naar het westen. Zo’n 2,5 uur rijden. Door de zenuwen kan ik eerst niet eten, maar je raadt het al, onderweg krijg ik toch trek. Stoppen dus.
Na een half uurtje, moet ik ook ineens naar het toilet. Ik probeerde het nog een tijdje uit te stellen, maar dat lukt dus niet. Toch maar ergens op zoek naar een WC. Hierdoor neemt de druk nog verder toe. Niet van de wc maar of ik nu wel op tijd ga zijn. Blijft er ook nog eens een auto voor het groene licht stilstaan, zodat ik niet verder kan rijden. Ik vloek binnensmonds, want ik zie mijn ingecalculeerde omkleed tijd van 20 minuten sterk afnemen. Met een snelle herberekening kom ik tot de conclusie dat ik nog 10 minuten heb mijzelf in gereedheid te brengen voor Meesteres Moriah.

Ik sprint naar binnen…

Ik scheur de straat in en zoek een plekje. Gelukkig heb ik de parkeerapp al voorbereid. Voorbereide meisjes hebben altijd extra tijd. Althans dat had ik bedacht voor alles tegen ging zitten. Ik sprint naar binnen op mijn sneakers en daar begint het… Ik meld dat ik voor Meesteres Moriah kom en dat ik nog maar een kleine tien minuten heb. Vervolgens beginnen de heren tijd te rekken door mij te plagen. Gelukkig is er een mevrouw die heel behulpzaam is, die tevens de haakjes van mijn outfit regelt. Ik kan het niet meer. De kracht is er wel, maar mijn handen zijn van slag. Stipt negen uur sta ik bij de receptie zoals mij door Meesteres Moriah was opgedragen.

Het lange wachten

En dan begint het wachten op hoge hakken en bijpassende kleding. En mijn zenuwen lopen steeds hoger op. Mijn bravoure ook. Ondertussen zeg ik gekscherend tegen de heren: ‘Als ze nog later komt dan moet ze zelf maar eens even bukken. Dan zal ik er wel even de zweep erover heen leggen.’ Hilarisch gewoon, een meisje met zo’n grote mond. Ik hoor het mezelf zeggen. En dan eindelijk – na zeker drie kwartier wachten – stapt Ze binnen. Mijn glimlach raakt mijn oren. Wow, poehee. Ik ben volledig onder de indruk. Een gezamenlijke vriendin viert haar verjaardagsfeest, zij reageert blij verrast dat ik er ben. Na haar knuffels en kusjes ga ik met trillende knieën naar Meesteres Moriah. Wauw, ik word helemaal week van haar verschijning. Net als in ons berichtenverkeer haalt ze iets in mij naar boven waardoor ik het idee heb dat ik alleen maar wauw kan zeggen. Wauw met een flinke glimlach. Daarna heb ik kennisgemaakt met haar sub, een fijne man, een lekker jonk zoals we dat hier in het Noorden noemen. Dan krijg ik direct handboeien om en een gag in…

Naar de bar

Ik word meegenomen naar de bar. Ik heb overigens voor het eerst handboeien om en ben voor het eerst in deze setting. Eigenlijk ben ik slecht in luisteren, en volg niet zo gauw dingen op. Ik ben best wel een eigenzinnig type. Maar in de paar weken voor de eerste ontmoeting met Meesteres Moriah heb ik al de nodige opdrachten moeten doen, ja moeten. Dit komt eigenlijk niet in mijn woordenboek voor, maar ik stond er versteld van hoe snel ik dingen voor haar ging uitvoeren. Niet op dat moment trouwens, want ik deed het gewoon. Maar achteraf bedacht ik mij dat dan.
Ik doe keurig alle appeltaartpunten op bordjes met de vorkjes erbij. Zo, die opdracht is vervuld. Ik kan het niet laten om toch een beetje stout te doen. Nou dat heb ik geweten. Ik weet niet precies hoe al die klapperdingen heten, maar het dpet behoorlijk pijn. En toch doe ik even later opnieuw stoute dingen. Eigenlijk noem ik het zelf meer ondeugend, maar Meesteres Moriah heeft geen enkel pardon en weer voel ik haar zwepen op mijn blote billen neerkomen en worden er klemmen op mijn tepels geplaatst. Op een later moment laat zij een andere slavin zelfs een ijsklontje tussen mijn schaamlippen stoppen…

Controle

Wanneer je zelf knijpers op je tepels plaatst, dan heb je de controle ze er weer af te halen wanneer je wilt. Dat geldt voor meer dingen die je bij jezelf kunt doen. Ik vertrouw Meesteres Moriah volledig, ondanks dat ons contact nog erg pril is. Het eerste berichtencontact was al heel vertrouwd. Zij voelt mij feilloos aan, wat ik zeer gemist heb in mijn leven. Mensen oordelen zo snel in plaats van verder te kijken. Terug naar de bewuste avond. Volgens mij ben ik de rest van de avond aardig dienstig of hoe je het ook moet noemen. De juiste termen zullen in een latere fase wel komen. Het is niet moeilijk mijn volledige focus te houden op Meesteres Moriah. Zij voelt zo fijn en vertrouwd. Ik straal en voel mij veilig. Het is een geweldige avond.

Terug naar huis

Op de terugweg heb ik een glimlach van oor tot oor. De glimlach is zo groot dat ik er zelfs kramp van in mijn kaken krijg. Maandag op mijn werk zien mijn collega’s het gelijk en reageren: “Zo jij hebt een goed weekend gehad!” Ik kan nog steeds alleen maar glimlachen en het beamen.

Binnenkort ben ik op een feestje van Meesteres Moriah en haar sub uitgenodigd. En zie ik uit naar de volgende straf… Oh wacht, ik bedoel natuurlijk de volgende ontmoeting…

Meer informatie

Meer blogs van slavin Katinka
Meer verhalen in ‘Uit het dagboek van…’