Wij hebben geen redder nodig

“Wij hebben geen redder nodig” is voor BDSMforyou.nl  geschreven door Meesteres Moriah.

Steeds vaker zie ik op (vooral op) FetLife (maar soms ook op andere social media kanalen) een nieuw soort moraalridder opstaan – mannen die zich profileren als verdedigers van de ‘sterke, onafhankelijke vrouw’. Op papier lijken ze onze bondgenoten, maar wie beter kijkt, ziet dat hun woorden ons eerder terugduwen onder een oude vorm van mannelijke leiding. Ze zeggen op te komen voor onze kracht, maar kunnen zelden een echt inhoudelijk gesprek verdragen. Zodra je op een respectvolle maar kritische manier iets terugzegt, volgt vaak een blokkade. Geen dialoog, maar een digitale muur. En precies dáár begint het te wringen: niet in hun woorden, maar in hun behoefte om controle te houden over het gesprek – zelfs over wat vrijheid voor een vrouw zou moeten betekenen.

Meer ruimte in de maatschappij

Het viel me de laatste tijd extra op door een reeks berichten die elkaar opvolgden. Vandaag las ik weer eens zo’n bericht van een onderdanige man (ik zal geen namen noemen, want het is niet mijn bedoeling iemand te shamen) die het “opnam” voor dominante vrouwen. Hij vond dat we in de maatschappij meer ruimte moesten krijgen, dat onze kracht niet begrepen werd, en dat we onterecht als kil of intimiderend werden neergezet. Zijn woorden waren zacht, zijn toon vriendelijk. En toch voelde ik weerstand. Niet omdat ik het oneens was met wat hij zei – want ja, er ís weinig ruimte voor krachtige vrouwen – maar omdat het zo paternalistisch klonk. Alsof wij nog steeds iemand nodig hebben die namens ons spreekt.

Later op de dag las ik nog zo’n bericht, dit keer van een Dominante man. Hij schreef een lang stuk over hoe vrouwen zogenaamd ongelukkig zijn door hun “onafhankelijkheid” en “gelijkheid”, maar alles wat ik las was een man die vrouwen opnieuw wilde vastzetten in zijn eigen frame – en dat vervolgens “leiding” noemt. Hij verwarde rust met onderwerping en structuur met controle. Wat hij “de natuur” noemde, was in feite gewoon de oude hiërarchie opnieuw verpakt in een lederen jasje. Vrouwen hebben geen man nodig om te bepalen waar ze in floreren. We hebben ruimte nodig om dat zelf te ontdekken.

Goed bedoeld, maar verkeerd gericht

Het lijkt sympathiek wanneer een man zegt: “Ik vind dat dominante vrouwen meer erkenning verdienen.” Toch zit er iets onder wat wringt. Die zinnen impliceren dat wij zonder zijn steun minder gehoord worden. Dat hij ons een podium geeft. Maar een vrouw die haar kracht leeft, hééft geen podium van een man nodig – ze bouwt haar eigen.

De intentie is vaak goed. Maar goed bedoeld is niet altijd goed gedaan. Want door namens vrouwen te spreken, neem je het woord uit hun mond. En dat is precies waar zovelen van ons al een leven lang tegen vechten: dat iemand anders bepaalt wat wij voelen, bedoelen of nodig hebben.

De paradox van bescherming

Wanneer een man zegt dat hij “ons wil beschermen” of “voor ons op wil komen”, klinkt dat nobel. Maar het plaatst ons direct in een andere positie: die van degene die bescherming nodig heeft. Alsof wij fragiel zijn, alsof onze kracht iets is wat alleen kan bestaan onder mannelijke goedkeuring.

In essentie is dat een subtiele vorm van hetzelfde oude patroon: de man als redder, de vrouw als kwetsbaar wezen. En ja, zelfs binnen BDSM, waar rollen omgedraaid lijken, sluipt dat mechanisme soms ongemerkt terug. Alsof de Dominante vrouw er alleen mag zijn bij de gratie van mannelijke bevestiging. Terwijl onze kracht juist ligt in zelfbeschikking. In het feit dat we niemand nodig hebben om ons te legitimeren.

Feminisme en Femdom: geen afhankelijkheid, maar eigenaarschap

Er is een interessant verschil tussen opkomen vóór en ruimte geven áán. Feminisme en Femdom delen één fundamentele waarde: eigenaarschap. Dat betekent niet dat we mannen buitensluiten, maar dat we niet willen dat ze ons begeleiden als voogd.

De dominante vrouw is niet een uitzondering die bescherming nodig heeft, maar een spiegel van wat vrouwelijke kracht in essentie is: direct, voelend, leidend en vrij. Dat past niet in het oude plaatje van de zorgzame, gehoorzame vrouw. En dat maakt sommige mannen onrustig. Want wat gebeurt er als vrouwen geen goedkeuring meer vragen?

Bondgenoot of beschermer?

Er is een groot verschil tussen een bondgenoot en een beschermer.

Een bondgenoot staat naast je.
Een beschermer staat vóór je.

De eerste biedt ruimte, de tweede neemt ruimte in. Een bondgenoot vraagt: “Wat heb jij nodig?” Een beschermer zegt: “Ik weet wel wat goed voor je is.” En precies daar ligt het probleem.

Mannen die zichzelf presenteren als “beschermers” van vrouwen bedoelen het vaak lief, maar ontnemen ons de kans om zelf het gesprek te voeren. Zij maken ons tot onderwerp in plaats van gesprekspartner. En dat is niet emancipatie, dat is herhaling van het oude patroon – in een modern jasje.

We hoeven niet gered te worden

Ik hoef niet dat iemand namens mij zegt dat ik ruimte verdien. Ik neem die ruimte zelf wel. En ik ken tientallen, honderden vrouwen die dat ook doen. Dominantie is niet iets wat we moeten “mogen”, het is iets wat we zijn. Elke keer dat een man zegt: “Er is te weinig ruimte voor dominante vrouwen,” voel ik de neiging te antwoorden: “Nee, er is te weinig ruimte voor mannen die dat kunnen verdragen.” Want dáár zit de echte verandering. Niet in ons aanpassen, maar in het herschrijven van wat men als “vrouwelijk” durft te zien.

Er is overigens niets mis met mannen die luisteren. Integendeel. Dat is precies wat bondgenootschap vraagt: luisteren in plaats van invullen. Ruimte laten in plaats van toespreken. Stilte als respect, niet als controle. De wereld heeft genoeg sprekers. Wat we nodig hebben, zijn mannen die niet proberen onze woorden te verbeteren, maar die hun eigen aannames durven onderzoeken. Mannen die begrijpen dat “opkomen voor vrouwen” niet betekent dat zij het podium pakken, maar dat ze de microfoon even uit handen geven.

Ze lijken sterke vrouwen te bewonderen, zolang die kracht maar niet ongemakkelijk wordt. En dat zegt eigenlijk alles. Dus blok gerust, als dat veiliger voelt. Ik blijf liever trouw aan mijn stem dan dat ik mij klein maak om de schijn van gelijkwaardigheid te bewaren.

Klein steuntje in de rug nodig?

Heb jij een verlangen naar een BDSM beleving als Dominant of onderdanig en wil je hier op een normale (en vrijblijvende) manier over praten? Wellicht kan een live date met mij of (online/fysiek/telefonisch) coachgesprek, je hierin tegemoet komen. Of boek een informatieve, inspirerende, op maat samengestelde privé workshop voor de beginnende meesteres/meester, single sub of voor koppels.

Meer informatie

Het delen van je sub – waar ligt jouw grens?
Dominantie versus kwetsbaarheid – geen tegenpolen, maar partners
De ongelijkwaardigheid in onze gelijkwaardigheid

Bronvermelding

Tekst: Meesteres Moriah
Afbeelding: 123rf.com