De kapper
Het was vandaag weer tijd voor haar wekelijkse afspraak bij de kapper. Hij had haar net gebracht en deed vervolgens de boodschappen. Zodra hij alles had gevonden, ging hij altijd terug naar de kapsalon om daar te wachten tot ze klaar was. Hij nam doorgaans rustig de tijd voor alle boodschappen, want hij vond het vreselijk tussen al die vrouwen te moeten wachten en het gebeurde hem regelmatig dat zij hem ook nog eens vernederde waar alle dames bij waren. Laatst nog, toen ze openlijk keek of zijn collar nog wel goed zat.
Uiteindelijk kon hij de tijd niet langer meer rekken. Zij was inmiddels al bijna klaar en hij moest niet aan de consequenties denken die volgden als hij te laat was.
Hij laadde de boodschappen in de auto en wilde naar de salon lopen. Net op dat moment kwam de buurvrouw van even verderop in de straat richting hem lopen en zei hem gedag. Bijna in één adem vertelde ze hem dat haar man was opgenomen in het ziekenhuis. Hij twijfelde even. Eigenlijk moest hij nu echt richting kapsalon om niet te laat te komen, maar hij voelde ook goed aan dat hij dit niet kon maken naar de buurvrouw. Hij moest beleefdheidshalve naar haar luisteren, al was het maar voor even. Een paar minuten konden vast geen kwaad, dacht hij, en hij vroeg de buurvrouw naar de omstandigheden van haar man. Voor hij het wist krijgt hij een stortvloed van woorden over zich heen over de verstopte darmproblemen van zijn buurman. Een paar minuten werden er minstens vijftien voor hij eindelijk, tijdens een korte adempauze van de buurvrouw, zich verbaal er tussen kon persen en zich met een snel excuus uit de voeten kon maken richting kapsalon. Hij zette zelfs een sprintje in om nog wat tijd in te halen en in zijn hoofd herhaalde die ene mantra zich als een vastgelopen plaat: ‘Laat ze nog niet klaar zijn! Laat ze nog niet klaar zijn! Met een rood hoofd kwam hij binnen en zag gelijk dat het mis was. Zij zat daar keurig gekapt aan de leestafel, met een kop koffie. Ze keek op toen hij binnen kwam. ‘Goh, daar hebben we hem eindelijk!’, galmde haar stem door de salon. Hij mompelde een zacht excuus met de zieke buurman in de hoofdrol, liep met een rood hoofd naar de kassa en rekende snel voor zijn Domina af.
Zwijgend reden ze samen naar huis. De spanning was voelbaar en hij wist zich geen houding te geven. Hij zag dat zij boos was, of op z’n minst ontevreden met de situatie. In haar geval, net zo erg. ‘Hebben we kwetsbare dingen in de achterbak?’, hoorde hij haar ineens zeggen. ‘Nee’, was zijn korte antwoord. ‘Prima, rij dan maar even naar dat natuurgebied hier in de buurt.’
Hij snapte haar even niet, maar het was niet aan hem om haar opdrachten in twijfel te trekken. Hij gaf richting aan en zette koers naar het gebied waar zijn Domina naar toe wilde.
Zodra ze op de parkeerplek stonden, stapte hij uit en liep hij snel rond de auto om de deur open te doen voor zijn Domina. Zij stapte uit en zodra ze voor hem stond, gaf ze hem een harde tik in zijn gezicht. ‘Hier zullen we maar alvast mee beginnen!’ Uit haar tas viste ze vervolgens een hondenriem, die ze hier standaard in bewaarde. Met een snel gebaar knipte ze deze aan zijn collar, die hij 24/7 van haar moet dragen. Alleen hoog zomer mocht hij hem af laten wanneer hij naar zijn werk toe moest. Voor die dagen had hij speciaal een o-ring klaar liggen, zodat er, voor de oplettende kijker, altijd een klein herkenningspunt op hem zat als onderdanige. Zou hij zijn kleding uit hebben, dan zou ook het brandmerk zichtbaar zijn, die zij ooit bij hem in zijn huid had gebrand om te vieren dat hij haar eigendom was en zij bij hem zou intrekken. Het was een pijnlijke maar mooie ervaring geweest, maar hij was trots haar gebrande initialen op zijn lichaam te mogen dragen.
Ze waren nog niet ver het bos in als ze geluiden hoorden die niet bij het bos leken te horen. Het klonk als voetstappen. Zij keek om zich heen, maar kon niets ontdekken. Hij hoorde ze ook en het maakte hem onrustig. Zij zag zijn onrust en genoot van de lichte paniek in zijn ogen. ‘Goh, het lijkt erop dat we niet de enigen hier zijn!’, wakkerde zij zijn onrust nog een beetje extra aan. Ze liep door en trok hem aan de hondenriem nog steeds voort. Zodra ze de bocht om waren, had zij de mede boswandelaars in het vizier. Ze liepen elkaar tegemoet. Ze voelde aan een klein schokje aan de riem, dat hij schrok. Hij schaamde zich, zij genoot. Zij rechtte haar rug, toverde de mooiste glimlach rond haar lippen en liep met hem nog steeds aan de ketting, op de mede boswandelaars af. Vlakbij de wandelaars aangekomen, stond ze stil. Met een ‘Mag ik u wat vragen?’, sprak zij de wandelaars aan. Hij verstijfde van schrik. Ze zag de verbaasde blik in de ogen van de vreemde mensen en haar glimlach groeide, samen met zijn schaamte. Ze genoot duidelijk van de situatie. ‘Weet u misschien een honden uitlaatplek hier in de buurt?’, vervolgde ze haar verzoek. De wandelaars wisten duidelijk geen raad met de situatie en stotterden iets als: ‘Eh… nee, sorry.’
‘Jammer! Dan zoeken wij nog even verder. Kom mee hond!’ reageerde ze en tegelijkertijd gaf ze een ruk aan de riem als teken voor hem om mee te lopen. Zij fier voorop, hij met een gebogen rood hoofd achter Haar aan. Nog niet eerder had hij zich zo vernederd gevoeld.
Ze liepen dieper het natuurgebied in en de geluiden van de stad lieten ze steeds verder achter zich. De kans dat ze hier nog veel publiek zullen tegen komen, was klein. Ze liep door, tot ze een prachtige boom in het vizier kreeg. ‘Precies wat ik zoek!’ zei ze. ‘Shirt uit!’, gaf ze hem de opdracht, ‘en handen boven je hoofd.’ Zodra hij zijn shirt had uitgetrokken en zijn handen boven zijn hoofd hield, trok zij zijn broekriem van zijn broek en gebruikte deze om zijn handen boven zijn hoofd vast te maken aan een laaghangende tak. Zijn ontblote bovenlichaam glansde in de doorkomende zonnestralen. De bladeren in de boom druppelden nog wat na van de enorme regenbui van eerder op de dag. Met een ferme streek, haalde ze haar nagels over zijn blanke huid. Hij kreunde en zijn huid reageerde direct met vier prachtig rode strepen. Zij keek om haar heen en zag een mooie tak liggen. Als een zweep liet ze deze op zijn rug neerkomen. Ze genoot van het geluid wanneer de flexibele tak zijn lichaam raakte. ‘Een prachtige alternatieve cane!’, grijnste ze.
De tak liet steeds meer sporen achter op zijn huid waardoor zijn rug veranderde in de kleur van ondergaande zon. De slagen had ze niet geteld. Wat zou het aantal immers uitmaken, ze genoot van Haar zoete wraak en ze zou doorgaan zo lang het haar zou bekoren.
Pas toen ze merkte dat hij echt niet veel meer kon verdragen, en zich realiseerde dat hij vandaag nog de nodige klussen moest doen, stopte ze. Ze trok zijn hoofd aan zijn haren achterover en drukte haar lippen op zijn mond. Ze deed een paar stappen naar voren, zodat ze voor hem kwam te staan. Ze keek hem diep in zijn ogen, liet haar hand over zijn borstkas glijden totdat ze zijn tepels had gevonden; rap draaide ze gelijktijdig zijn tepels om en liet haar knie vol in zijn kruis neerkomen. Hij was er niet op berekend en het was dat de ketting boven zijn hoofd zat vast geketend aan de boomtak, anders was hij voor haar neus op zijn knieën terecht gekomen.
‘Ik heb nog niets gehoord, slaaf!’ fluisterde ze in zijn oor. Hij keek haar verbaasd aan, had even geen idee waar ze het over had en wat ze wilde horen. Als antwoord op zijn stilte, liet zij haar vlakke hand hard op zijn wangen neerkomen. Ineens realiseerde hij zich wat zij wilde horen. ‘Sorry Domina, sorry dat ik te laat was. Een onvergefelijke fout,’ stamelde hij.
‘Laat het niet nog een keer gebeuren!’ snauwde ze hem toe terwijl zij haar knie in zijn kruis liet belanden.
Haar blik gleed langs hem heen en viel op het groene bosje een paar meter bij hen vandaan. Ze glimlachte, Ze herkende de bladeren van de groene oase, direct. Uit haar tas viste ze haar leren handschoenen, trok deze aan en liep naar het groen.
Brandnetels. Prachtige brandnetels. Ze plukte een volle bos en liep ermee naar haar slaaf. Het verse groen liet ze over zijn borstkas glijden, heen en weer, zodat ze zeker wist dat het gif zijn werk zal doen. Hij kreunde, zijn huid reageerde direct op de bladeren en hier en daar ontstond er al pijnlijke en jeukende blaasjes. Zijn borst alleen vond ze niet genoeg. Met één hand opende ze zijn broek en trok deze een stuk naar beneden. Met zijn broek op de knieën, greep ze hem eerst vol in zijn kruis, waarbij ze haar nagels vol in zijn ballen zette. Vervolgens liet ze de brandnetels in zijn onderbroek glijden. Zijn spijkerbroek trok ze weer omhoog en maakte hem weer dicht. Haar slaaf kreunde en sidderde. Hierna maakte ze hem los, klikte de riem weer aan zijn collar, liet hem zijn shirt weer aantrekken, ging nog even voor hem staan en fluisterde zacht in zijn oor: ‘… en laat het niet nog een keer voorkomen’. Haar hand gleed even zacht over zijn lichaam, haar zachte lippen raakten vluchtig zijn mond terwijl ze met één ruk aan de ketting aangeeft, dat het tijd wordt om te gaan. Er liggen immers nog klusjes voor hem te wachten!
Meer fantasieën
Meer fantasieën en verhalen
Wat is Femdom?
Bronvermelding
© Meesteres Moriah
