Lichtjes kunnen doven, waarom zou je dit laten gebeuren?

Het is weekend en een bevriende sub is op visite in ons speelhuis. Gewoon voor een kopje koffie. We zitten gezellig te kletsen en hij vertelt over zijn stuk gelopen D/s relatie met zijn laatste Meesteres. Heftig verhaal en hij geeft aan dat hij zich daarom (inmiddels al maanden) heeft terug getrokken uit “de scene”. Wij kennen elkaar al zo’n jaar of tien, dus ik bied hem spontaan aan “Als je het mist, kom je toch een keer hier spelen?” Ik weet immers hoe het verlangen kan groeien, na zo’n tijd zonder. Hij maakt dankbaar gebruik van dit aanbod. Als hij naar huis gaat, is het inmiddels donker geworden en verlichten de lichtjes in de lantaarns de straat.

In mijn zoektocht naar een nieuwe potentiële privésub ben ik tegen een serieuze, jongeman aangelopen. Binnenkort hebben we ons eerste speelfeest buiten de deur en omdat ik dan goed wil weten wat ik aan hem heb, wil ik vooraf een paar keer hebben afgesproken. Zodat we al een beetje op elkaar ingespeeld zijn.

Dit weekend

Dit weekend zouden ze allebei komen. Het begon vrijdag met mijn potentiële privésub. Hij kwam aan, netjes op de afgesproken tijd. Fijn. We drinken een kop koffie, praten wat bij en vervolgens neem ik hem mee naar de speelkamer. We hebben een mooi spel, doen weer wat nieuwe dingen, laat hem kennismaken met verschillende zwepen en een paar canes. Een beetje meer dan de vorige keer. Drinken na afloop nog wat en hij vertrekt. En zodra hij weg is, voel ik de kater.

De volgende dag komt de bevriende sub. We drinken koffie, kletsen bij, ik speel met hem, een paar uur lang. We drinken en kletsen nog wat na en hij vertrekt. Ik voel opnieuw de kater.

Waarom die kater?

“Waarom die kater?”, vraag je je misschien af. Dat ga ik je proberen uit te leggen. Als ik een sub verwacht, of dit nu betaald of onbetaald is, leef ik naar die afspraak toe. Mijn lichaam (spieren en gewrichten) is helaas brak. Dat betekent dat ik vooraf rekening houd met mijn energieverbruik, zodat ik tijdens de beleving zoveel mogelijk kan geven. Voor mij is BDSM namelijk een serieuze beleving, dat wil ik zo goed mogelijk doen. Tijdens een beleving ben ik alleen maar bezig met de sub. Fysiek maar ook mentaal. “Hoe reageert hij? Hoe reageert de huid? Waar zit hij? Hoe voelt zijn energie? Hoe staan zijn ogen?” Et cetera.

En ja, ik vind het leuk wat ik doe, ik geniet van de striemen, maar geloof me, ik krijg er géén natte poes van. Tijdens een beleving ben ik vooral aan het geven. Heel veel energie. Na de beleving ben ik leeg. Mijn partner/sub en slavin weten dat, subjes die iets verder van mij afstaan weten dat niet. Want ik loop er niet mee te koop. Maar ik heb dan écht alles gegeven. Dit betekent dat ik vaak na een sessie nauwelijks nog kan lopen en dat heel mijn lichaam pijn doet. Vaak kan ik ‘s nachts niet slapen omdat ik niet meer weet hoe ik moet liggen van de pijn. Dat is echter mijn eigen keuze, dus ik verwijt niemand iets. Het is nou eenmaal mijn manier. Ik kan niet anders, het is alles of niets.

Een sessie van 2 of 3 uur, betekent voor mij minimaal een hele dag (en nacht). Dit is onder andere één van de redenen waarom ik commercieel niet vaak afspreek. Ik vind het belangrijk, dat de afspraken die ik maak, met iemand is, die bewust voor mij heeft gekozen en waarbij ik niet het gevoel krijg dat hij “gewoon een geile afspraak met “een” Meesteres wil. Als ik dat idee krijg, haak ik af. Mijn lichaam is meer waard dan die paar honderd euro. Geld is voor mij geen drijfveer, nooit geweest ook. Waardering en een intense oprechte beleving wel.

Met lege handen

En dat is dus precies waar het om gaat. Beide subs, dus zowel de privésub als de bevriende sub, waren hier met lege handen aangekomen. Begrijp me goed, het gaat mij niet om een bos bloemen, een doos chocolade of welk cadeau je ook mee neemt, het gaat om een blijk van waardering. Een uitwisseling van energie. Ik geef aan jou, jij geeft aan mij. Bij commerciële subs is dat in de vorm van geld (beiden een eerlijke energieoverdracht, want ook voor geld is energie, geleverd in de vorm van arbeid) en bij privéspel kan dit in de vorm van een leuke attentie, waarbij je laat zien hoeveel waardering je hebt, voor wat je wordt gegeven en hoeveel respect je voor die ander hebt. Ik hóef het namelijk niet te doen, ik ben het écht niemand verplicht.

Ik doe het omdat ik vind dat de wereld soms al duister en egoïstisch genoeg is. Dat mensen veel te veel met zichzelf bezig zijn. Ik vind het fijn om soms dat kleine lichtje te zijn dat de duisternis even komt oplichten. Maar ook kleine lichtjes kunnen doven. Door dit soort katers. En nee, ik ga er vooraf niet om vragen, omdat hiermee alle glans verloren gaat. Het moet vooral uit jezelf komen.

Balans

In het leven draait alles om balans. Geven, nemen. Licht, donker. Dag, nacht. Goed, slecht. Alle tegenstrijdigheden, zijn onlosmakelijk aan elkaar verbonden. Ze zijn afhankelijk van elkaar. Dit geldt ook voor BDSM. De D en de s zijn onlosmakelijk aan elkaar verbonden tijdens een beleving en het zou een uitwisseling van energie moeten zijn. Geven en nemen. Wanneer iemand alleen komt “nemen” dan is de balans zoek en krijg je een disbalans. Iedere vorm van disbalans maakt ziek.

Binnen de Femdom is een veel gehoorde zin: “Alles voor de Meesteres”, maar wat is dan precies dat “alles”? Betekent dat bijvoorbeeld, dat ik je tijdens een sessie op je knieën mijn hele tuin kan laten ontmossen? Zonder dat er spel tegenover staat? Of kan ik je inzetten als pijpslet als je volstrekt niet biseksueel bent, omdat ik daar toevallig zin in heb? Ongeacht dat het een no-go van jou is? Geloof me, als “alles’ betekent dat ik ongebreideld over je grenzen mag gaan en volledig mijn eigen zin mag doen, dan ben je snel vertrokken. En dan geef ik je nog gelijk ook. Respect en vertrouwen vormen een belangrijke basis.

Maar hé halloo-oh! Dit betekent voor beiden kanten. Eenzijdige kruisbestuiving (lees: energietransport), is toevallig een no-go van mij.

Wat is echt?

Als Pro Dom krijg ik regelmatig de opmerking: “Ik wil het graag écht beleven, dus ik wil er niet voor betalen”. Naar mijn idee zeg je dus eigenlijk: “Ik ben een egoïstische boerenlul, die alleen iets komt halen en de ander niks gunt!” Want de beleving is commercieel exact gelijk aan de belevingen die ik onbetaald doe, het is niet dat ik ineens een ander persoon word. Er is echter één wezenlijk verschil. Commercieel is er een gelijkwaardige energieoverdracht. Een eerlijke balans. En dat is precies waar BDSM over gaat! Als ik privé speel, hoop ik deze balans op een andere manier te kunnen ervaren.

En ja, soms zijn er momenten dat ik graag mijn medemens iets gun en dit gratis doe voor die ander. Maar als daar zo nonchalant mee om wordt gesprongen waardoor ik in disbalans raak, speel ik uiteindelijk liever niet. Een ander kan het immers nooit waard zijn, dat het spel ten koste van mijzelf gaat. Nooit.

Geldwolf

Ben ik dan een hebzuchtige geldwolf? Dat mag je van mij best denken – I don’t care -, maar probeer dan ook eens kritisch naar jezelf te kijken. Want als jij van mij verwacht dat ik je een gratis sessie geef (waarbij alle materiele investeringen door mij zijn gedaan en er een eenzijdige energieoverdracht plaatsvindt), kun je mij dan op z’n minst uitleggen waarom ik jou dat verschuldigd ben?

Wees zuinig op de lichtjes om je heen. Juist diegene die nog steeds prachtig kunnen fonkelen. Want als je daar niet zuinig op bent, zal de wereld steeds grauwer worden. En laten we eerlijk zijn, hoe moeilijk is het om je dankbaarheid te tonen, met bijvoorbeeld een zelfgebakken cheesecake? Neem boodschappen mee en kook een maaltijd voor die ander. Koop een leuk cadeau. Laat je dankbaarheid zien, zorg dat de energieoverdracht in evenwicht is. Het gaat namelijk niet om de waarde, het gaat om de hoeveelheid energie die je erin hebt gestopt.

Zorg dat de lichtjes die er nog zijn, niet doven…

Meer informatie

Waarom is een bezoek aan een Meesteres zo duur?
Bewaak je grenzen, want pleasen maakt ziek