Uit het dagboek van…Slavin Katinka #blog 8

28 januari 2020 Slavin Katinka

In ‘Uit het dagboek van… slavin Katinka’ lees je de ervaringen van de stappen van slavin Katinka, uit het hoge Noorden, in de wereld van BDSM. Zij is al bijna twee jaar de slavin van Meesteres Moriah. slavin Katinka vindt het natuurlijk leuk als jij (hieronder) een reactie achterlaat.

Lijkt het jou ook leuk je dagboekverhalen te delen met onze bezoekers? Stuur dan een mailtje aan mrsmoriah@bdsmforyou.nl. Wie weet, worden jouw gedachten en ervaringen dan binnenkort ook wel gelezen door anderen. Hoe spannend is dat!

Eigendom van……Eigenaar van…..Property of…..Owner of……

Zo maar wat termen/begrippen die ik regelmatig lees bij slaven, slavinnen en subs. En voor iedereen betekent het weer wat anders. Ik noem dit ook wel “waarde woorden”. Woorden waarbij de betekenis door iedereen op een andere manier wordt ervaren. De ene dominant heeft wellicht een ander beeld bij deze termen dan dat mijn D dat heeft. En ook per sub zal de interpretatie en het gevoel erbij verschillen.

Ik ga de verschillende termen door elkaar gebruiken. Ook ik heb in mijn bio van Twitter staan dat ik eigendom ben van mijn D. Mijn D heeft in haar Fetlife profiel staan dat Zij Owner is van mij. En sinds kort heb ik de header van mijn profiel op Twitter veranderd in Owned! Gewoon omdat ik het een fijn gevoel vind om van Haar te zijn en daar trots op ben.

Toestemming

Min D bepaalt welke kleding ik koop, wat ik doe met mijn lijf, dat ik gezond moet eten, een paar kilo moet afvallen, of ik ergens naar toe mag gaan en of bepaalde dingen verstandig zijn om te doen.
En ja natuurlijk gaat het wel eens mis en eet ik bijvoorbeeld wel eens iets wat minder gezond is, maar dat biecht ik altijd eerlijk op. Mijn D is altijd op de hoogte en daarvoor word ik wel eens gestraft. Voor de rest zal ik Haar vertrouwen nooit beschamen. Want dan heeft een D/s geen zin.

Ik heb een erge sterke eigen wil, maar ik vind het fijn me aan Haar over te geven. Omdat Zij het goed bedoelt richting mij. Al het goede met mij voor heeft. Door haar ben ik gegroeid in wie ik ben, wie ik wil zijn en waar ik wil zijn.

Eigendom

Het zal bij velen wat fronsende wenkbrauwen geven, van hoezo eigendom van iemand? Je kunt niet iemands bezit zijn. Naar de letter van de wet, en naar de norm die we kennen, misschien niet. Maar als je er beiden voor kiest, kan dat prima. Ik vind het een prachtig voorrecht. Ik weet nog goed dat mijn D mij belde en mij de opdracht gaf om op Fetlife mijn status te veranderen in “property of Mrs Moriah” in plaats van “under protection” En mijn D veranderde haar status in “Owner of”. Jeetje wat heb ik gehuild, wat voelde dit als de ultieme vorm van acceptatie. Zij accepteerde mij als Haar slavin. Voor mij was dit net zo’n speciaal moment als toen zij Haar initialen in mijn billen kerfde met een scherp mes. Ik ben van Haar, zo voelde dat. En zo voelt dat nog steeds.

Haar bescherming

Ik kan rekenen op Haar bescherming, Haar zorg en Haar wakende oog. Ze waakt zelfs over mijn primitieve gedachten, die niet altijd gebaseerd zijn op de realiteit. Zij snapt dit en weet mij altijd daarin tegen mijzelf te beschermen. Ik kan op Haar vertrouwen en ik loop niet meer weg voor mijn eigen onzekerheden. Zij gaat met mij die confrontatie aan.
Ik ben erg dankbaar dat ik alles kan zeggen wat mij dwarszit, al zijn het vaak slechts gedachten die ik mijzelf aandoe. Want mijn gedachten kunnen dingen breken en kapot maken. Vroeger zat ik dan vast in negatieve gedachten en was ik niet in staat erover te praten. Hierdoor werd alles onnodig groter en buiten proportioneel. Ik heb van Haar geleerd toch op die momenten te praten. We hebben dan een goed gesprek, en ben ik daarna enorm opgelucht.

Soms, als mijn gedachten een grote chaos zijn, en praten echt niet lukt, dan moet ik met de billen bloot. Letterlijk. Ik ben er dan ook echt aan toe. Het ene moment komt de mentale ontlading sneller dan de andere keer. Er zijn soms van die momenten dan zegt mijn D: “Al loopt het bloed langs je lijf, ik sla gewoon door totdat jij loslaat!”. Zo ging dit ook afgelopen weekend. Mijn D had aan het begin van de week al gemerkt dat ik volkomen vast zat. En dan krijg ik hypergedrag, wat zich uit in heel veel praten en ook nog eens alles door elkaar heen. Gedachten struikelen door elkaar heen en ‘s nachts volgen de nachtmerries elkaar op. Dit alles komt voort door emoties die er niet uit kunnen komen omdat ik blokkeer en niet in staat ben om er over te praten. Vastzittend verdriet, vastzittende gedachten. Een chaos in mijn hoofd.

Gebeurtenis

In dat zelfde weekend, passeerde er iets waarvan ik zelf zo schrok en me niet gerealiseerd had. Mijn D had mij wat gevraagd en in plaats van dat uit te voeren, bleef ik nog even met mijn telefoon op social media. Ze stond ineens bij me en trok mijn telefoon uit mijn handen. Ik reageerde direct met: “Zo, dit gaat me echt te ver!” Mijn D reageerde door mij te wijzen op het feit dat ik haar bezit ben en dat dit niet beperkt was tot de dingen die ik leuk en fijn vond. Ze was van mening dat wanneer ik dit te ver vond gaan, mijn header met “owned” op Twitter dan maar moest verwijderen omdat ik blijkbaar geen idee had wat dat inhoudt. Haar goed recht, maar mijn gedachten vlogen direct alle kanten op met “Oh ik moet weg!” Een enorm heftig moment. Als ik er aan terug denk, lopen de tranen opnieuw over mijn wangen.
Natuurlijk liet Zij mij niet alleen in mijn verdriet. Ze nam me bij Haar en ik moest Haar beloven een blog te schrijven over wat voor mij de woorden “eigendom van” en “owned” precies inhouden. Daarna liet Ze het hele gebeuren los en ging ik datgene doen wat ik had moeten doen. Mijn D is gelukkig niet iemand die in dingen blijft hangen. Ik probeer dat ook steeds meer en ondanks dat ik er nog niet zo goed in ben als Zij, lukt het me toch steeds beter. Gebeuren er dingen dan probeer ik daarover na te denken, en ervan te leren. Dan kan het best zijn dat we er nog een keer over spreken, maar dat hoeft niet altijd. Het is in ieder geval fijn dat het kan.

Ontlading

De dag daarna stond mijn D erop dat ik naar boven ging naar Haar speelkamer. Ik twijfelde een beetje, ondanks dat ik wist dat ik het nodig had, omdat ik Haar niet tot last wilde zijn. Ik had Haar immers de dag ervoor niet netjes behandeld, maar Ze stond erop.
Eenmaal in de speelkamer legde mijn D een heel regiment aan zwepen klaar. Ze begon met floggers, dat was wel lekker, maar na de floggers volgden paddels, single tails en canes. Het werd steeds harder, venijniger en zo mogelijk nóg harder. Maar mijn diep weggestopte verdriet kwam er niet uit.
Haar zweepslagen waren zo hard dat je de zwepen hoorden zwiepen in de lucht en het deed echt waanzinnig pijn. Natuurlijk verloor Ze Haar aandacht voor mij tijdens het zwepen niet en tussen de felle slagen door hebben we samen ook enorm gelachen. We hebben zelfs nog een dansje of twee gemaakt. Ik sprong namelijk alle kanten op. En toen kwam het moment dat Zij mij aansprak, met: “Al loopt het bloed langs je lijf, ik sla gewoon door. Net zolang tot jij loslaat”. Niet veel later brak ik… Mijn D had het direct in de gaten en stopte op dat moment direct met zwepen. Ze nam mij in Haar armen en liet me uithuilen. Op die momenten besef ik me heel goed dat ik van Haar ben, mijn D die ik vertrouw zonder stopwoorden. Mijn D bij wie ik nooit weet wat Ze gaat doen. Ik onderga het lijfelijk, mijn gedachten laat ik steeds meer vrij. Ik word er erg rustig van. Zij is mijn D, ik ben van Haar. En soms twijfel ik of ik het allemaal goed doe, of ik “Owned” verdien, maar dat is gelukkig aan Haar. En als het niet zo was, dan zou mijn D dat zeggen en daar vertrouw ik dan op.

Nu, twee dagen later, heb ik nog steeds rust in mijn hoofd. Zij heeft de storm in mijn hoofd weer tot bedaren gebracht. Zij is mijn rust, Zij is mijn balans en houvast. Zij is mijn D…