Wat is sadisme?
Een van de letters binnen de afkorting BDSM, is gekoppeld aan het woord “sadisme“. Maar wat betekent dit eigenlijk? Wat maakt iemand een sadist? En hoe verhoudt zich dit binnen de BDSM? Sadisme is een onderwerp dat vaak verkeerd begrepen wordt, omgeven door mythes en misverstanden.
Wat is sadisme?
Psychiater Richard von Krafft-Ebing introduceerde verschillende psychiatrische en seksuologische termen, die nog altijd in zwang zijn, zoals sadisme naar de Franse schrijver Marquis de Sade wiens werken berucht waren vanwege de uitgebreide beschrijvingen van seksuele wreedheid. En masochisme, naar zijn tijdgenoot, de romancier Leopold von Sacher-Masoch wiens gedeeltelijk autobiografische novelle Venus in bont het verhaal vertelt van een hoofdpersoon die fantaseert over onderwerping aan een mooie vrouw.
Sadisme, simpel gezegd, is het vinden van plezier of voldoening in het veroorzaken van pijn of lijden bij anderen. Echter, in de psychologie heeft sadisme een bredere betekenis gekregen en omvat het niet alleen seksuele genoegens maar ook niet-seksuele vormen van plezier in het leed van anderen.
De psychologie achter sadisme
Psychologisch gezien is sadisme complex en kan het variëren van licht leedvermaak – plezier in de tegenslagen van anderen – tot grovere handelingen die fysieke of emotionele pijn veroorzaken. Experts geloven dat sadisme kan voortkomen uit verschillende bronnen, zoals machteloosheid in de kindertijd, traumatische ervaringen, of zelfs biologische factoren. Het belangrijkste is dat niet iedereen die plezier beleeft aan de pijn van anderen als een ‘sadist’ kan worden bestempeld in de klinische zin van het woord.
Dagelijks sadisme
In het dagelijks leven manifesteert sadisme zich vaak in veel subtielere vormen dan de meeste mensen zouden verwachten. Denk aan het genoegen dat sommigen kunnen hebben bij het kijken naar reality-tv-programma’s waarin deelnemers falen of vernederd worden. Of de scherpe, snijdende opmerkingen die soms in sociale media worden uitgewisseld onder het mom van ‘humor’. Deze alledaagse voorbeelden van sadisme wijzen op een diepere menselijke neiging om zich beter te voelen ten koste van anderen.
Het is belangrijk om te begrijpen dat sadisme een spectrum is. Aan het ene uiteinde vinden we de kleine, haast onschuldige vormen van leedvermaak, en aan het andere uiteinde de extreme – misschien zelfs wel criminele – handelingen. De meeste mensen zullen zich ergens in het midden van dit spectrum bevinden, waar incidenteel leedvermaak geen indicatie is van een diepgeworteld psychologisch probleem.
Sadisme en masochisme
Binnen de BDSM staan de letters SM voor Sadisme en Masochisme. Ze worden op die manier in één adem benoemd, alsof ze onlosmakelijk aan elkaar verbonden zijn. Oppervlakkig gezien zou je dit kunnen denken, want de masochist heeft de pijnbeleving nodig, die de sadist kan geven. Maar als de masochist geniet van deze pijn, heeft de sadist dan nog wel plezier? Er zit dus een duidelijk discrepantie in deze combinatie. Ik kan vanuit mijn eigen sadisme zeggen, dat ik het soms heerlijk vind om met een masochist te spelen (want het is fijn om eens voluit te kunnen gaan) maar… ik zie veel liever iemand voor mij kronkelen en op de pijnprikkels reageren met “AU!!!”, gillen, vloeken of de slagen proberen te ontwijken. Want bij die laatste sub, die overduidelijk weinig met pijnprikkels heeft, zie ik hem lijden voor mij. En dat is het mooiste uitzicht wat je als sadist kunt hebben. Maar ik spreek hierbij voor mezelf. Misschien denk jij daar volledig anders over en ook dat is prima.
Meer informatie
Bronvermelding
Tekst: Meesteres Moriah
Fotografie: 123rf.com
