Uit het dagboek van… rachab #blog124
In ‘Uit het dagboek van… rachab’ lees je de openhartige woorden van rachab. rachab draait al heel wat jaartjes mee en kent de klappen van de zweep. Haar dagboekverhalen zijn niet alleen spannend, maar vaak ook met een goede dosis humor. Ze lezen vlot weg en als je eenmaal haar verhalen gaat lezen, wil je eigenlijk alleen nog maar meer… rachab vindt het natuurlijk leuk als jij (hieronder) een reactie achterlaat.
Lijkt het jou ook leuk je dagboekverhalen te delen met onze bezoekers? Stuur dan een mailtje aan mrsmoriah@bdsmforyou.nl. Wie weet, worden jouw gedachten en ervaringen dan binnenkort ook wel gelezen door anderen. Hoe spannend is dat!
Prostitutie
Hoe meer ik opknap, hoe meer ik terug verlang naar mijn werk in de prostitutie.
Toen ik als 18-jarig meisje (ja want eigenlijk ben je dan nog gewoon een meisje) begon in de prostitutie wilde ik daar niet oud in worden, dat wist ik wel. Ik wilde het een paar jaar doen, maar had andere ambities.
Verschillende keren ben ik gestopt met het werk, omdat ik het beu was, omdat ik moe was, omdat ik toch nog genoeg spaargeld had. Elke keer ging ik het weer missen. Als ik er wat over las in 1 over ander blaadje ging het weer kriebelen. Dan kon ik zelfs jaloezie voelen, voor die meiden die wel aan het werk waren.
Dan duurde het niet lang, of begon ik ook weer. Mijn geld was op, ik was uitgerust en wilde weer werken.
Uiteindelijk stortte ik compleet in en ben ik heel lang gestopt met het werk. Ik had het afgezworen, maar zoals jullie weten heb ik het pas toch nog weer gedaan. Dat was noodzaak.
De beste jaren in mijn leven, waren de jaren dat ik geprostitueerd heb en geen ellende van een vent thuis had. Vrijgezel was dus. Vrij om te doen en laten wat ik wilde. Financieel, maar dus zeker ook relationeel. Seks genoeg, want ik deed het bijna elke dag. Geld genoeg om naar feestjes te gaan, om echt te leven dus en lol te maken en om boven het geroddel van mensen te staan. Geld helpt heel erg om boven geroddel te staan. Het geeft je namelijk onafhankelijkheid. Je weet dat je ze niet nodig hebt. Als je geen geld hebt is dat anders, dan heb je ze wel nodig. Dan heb je geen geld om leuke dingen te doen en ben je afhankelijk van wat mensen van je vinden. Ik houd niet van die positie. Ik ben graag onafhankelijk.
Mijn Meester is niet in de buurt en ik wil toch seks hebben, maar ik wil niet verliefd worden op iemand anders. Die angst, dat ik verliefd word op een ander, weerhoudt me ook van daten. Ik mis gangbangs, ik mis de glitter en glamour van het prostitutieleven.
De beste jaren van mijn leven, waren de jaren dat ik geprostitueerd heb. Dat klinkt bizar, maar dat is waar. Ik genoot van het werk en van het geld. Ik genoot ervan om de hele dag in sexy lingerie rond te lopen en er op mijn best uit te zien. Bezoekjes aan de manicure, kapper, hoge hakken, nog meer nieuwe lingerie, de geur van condooms.
Mijn uittrede uit het werk, jaren terug was geen beste. Toen ik pas weer begon, was ik binnen no-time weer populair in het werk en had ik het weer druk, als vanouds. Na 15 jaar, op mijn leeftijd nog. Dat had ik nooit verwacht en daarom was ik met een heel laag uurtarief begonnen, welke ik al snel op kon schroeven.
Mijn lichaam is nog praktisch hetzelfde als 15 jaar terug, dat is waar. Ik geef heel veel om mijn lichaam en doe er alles aan om het goed te houden. Ik pas zelfs nog kleding van 15 jaar terug en dat terwijl ik er toch 2 kinderen in gedragen heb.
In mijn gezicht ben ik wel wat ouder geworden, maar ook daar heb ik een prima middel voor en dat werkt, bleek, want ik loog een paar jaar van mijn leeftijd eraf en nog geloofden klanten niet dat ik al ‘zo oud’ zou zijn.
Dus eigenlijk kan ik best nog even mee en daarnaast, als ik genoeg verdien kan ik dat ook in mijn uiterlijk steken en dat wil ik ook graag. Ik wil ook graag geld in mijn uiterlijk steken om er beter uit te zien als dat ik nu doe. Waarom? Omdat dat ook een kink van mij is.
Ik ben en blijf toch een hoer, in hart en nieren, ook als ik niet werk, dat merk ik aan alles in mij en waarom zou ik er dan niet weer gewoon aan toegeven?
Hoe vaak heb ik zulke stukken al niet geschreven op momenten dat ik niet werkte? Hoe vaak verlang ik niet terug naar…
Waarom zou ik het dan niet doen en gewoon wel oud worden in het vak?
Tenslotte zijn vrouwen zoals ik, nodig in het werk. Hoe meer vrouwen het vrijwillig doen, hoe kleiner de markt voor gedwongen prostitutie.
Dus ja, dan doe ik nog een goede daad ook 😛
“Jaaa een héle goede daad” zou Meester zeggen, dat weet ik zeker.
Meer informatie
Meer blogs van rachab
Meer verhalen in ‘Uit het dagboek van…’
