Uit het dagboek van… rachab #blog2
In ‘Uit het dagboek van… rachab’ lees je de openhartige woorden van rachab. rachab draait al heel wat jaartjes mee en kent de klappen van de zweep. Haar dagboekverhalen zijn niet alleen spannend, maar vaak ook met een goede dosis humor. Ze lezen vlot weg en als je eenmaal haar verhalen gaat lezen, wil je eigenlijk alleen nog maar meer… rachab vindt het natuurlijk leuk als jij (hieronder) een reactie achterlaat.
Lijkt het jou ook leuk je dagboekverhalen te delen met onze bezoekers? Stuur dan een mailtje aan mrsmoriah@bdsmforyou.nl. Wie weet, worden jouw gedachten en ervaringen dan binnenkort ook wel gelezen door anderen. Hoe spannend is dat!
Zatje
Na het schatje, gatje, matje, het platje, natje en het zatje, ben ik het ook weer echt zat ook.
Dat is hij wel gewend. ze is het weer zat. daarom noemde hij me ook al ‘zatje’ ipv schatje.
“Gaat t een beetje?? zatje?” vraagt Hij voorzichtig.
“Nee, het gaat niet. Helemaal niet. ik ben het zoooooooo.. zucht.. ja .. zat dus.”
“Weet ik, zatje” zegt hij mijmerend
ik zucht nog dieper. Als dat nog kan..
Nee, ik wil het even niet meer. Ja, ze heeft het weer. Nee ik maak het niet uit en ik ben ook niet boos op je, maar ik moet even afstand nemen weer. Dat moet ik gewoon. Zo gaat dat bij mij.
Het is vermoeiend. Alles word ik snel zat. Dagelijkse routines hangen me de strot uit. Als ik ontdekt heb hoe iets werkt of hoe iets moet, dan ben ik het net juist al zat.
‘Oh dat weer. Geen zin meer in hoor, bah en dan iets met kutleven ofzo’
Waarom? omdat het me zo snel verveelt, daarom. Echt heel snel. Dan wil ik weer verder en ik wil weer door. ik wil niet stil blijven staan en ondertussen, zijn al die prikkels die op me afkomen zo ontzettend vermoeiend, dat ik halve dagen op de bank lig bij te komen van de stress en de hoofdpijnen die het oplevert.
‘ik wil niet meer, ik kan niet meer. Ben het zo zat. Zo ontzettend zat. Elke dag dezelfde dingen doen. Voor de zoveelste keer. Dat wil ik gewoon niet meer. Dus ik heb besloten dat ik even niet meer met Je wil praten’ zeg ik
“Zomaar?” vraagt Hij zich af en terecht
“Ja gewoon zomaar. ik ben boos. Boos op het hele leven, op alles, en ook op onze situatie. Hoe is dit toch weer mogelijk geweest? Dat wat ik zo niet wilde, zo’n lange afstandsrelatie. Wanneer iemand 20 km te ver naar mijn zin woonde, kapte ik het contact af en nu dit met Jou? Hoe is het mogelijk!!! Hoe ben jij erdoor geglipt, door mijn strenge selectiemethode? ik word er gewoon gek van. Echt waar. Hor en dol. ik wil even afstand.” zeg ik
“Afstand? Wel afstand, geen afstand? Wát wil je nou precies?” vraagt Hij zich af en terecht
‘s Avonds wissel ik netjes mijn collar om. Even later vraagt hij een foto van mijn nek. ik stuur hem op.
“Toch je collar netjes om. Moet je daar geen toestemming voor vragen??” vraagt Hij
“Ja, toch mijn collar netjes om. Ben ook niet boos op je” zeg ik
“Nee was het maar waar. Hadden we maar ruzie, dan hadden we tenminste nog wat. Nu is er niks. Alleen een oorverdovende stilte. Ik weet niet wat ik erger vind rachab, maar ga maar lekker slapen zatje.”
“Zucht. ik houd van Je” zeg ik. Te moe en te lamgeslagen om ook nog maar ergens in te willen happen.
Meer informatie
Meer blogs van rachab
Meer verhalen in ‘Uit het dagboek van…’
