Uit het dagboek van… rachab #blog34

In ‘Uit het dagboek van… rachab’ lees je de openhartige woorden van rachab. rachab draait al heel wat jaartjes mee en kent de klappen van de zweep. Haar dagboekverhalen zijn niet alleen spannend, maar vaak ook met een goede dosis humor. Ze lezen vlot weg en als je eenmaal haar verhalen gaat lezen, wil je eigenlijk alleen nog maar meer… rachab vindt het natuurlijk leuk als jij (hieronder) een reactie achterlaat.

Lijkt het jou ook leuk je dagboekverhalen te delen met onze bezoekers? Stuur dan een mailtje aan mrsmoriah@bdsmforyou.nl. Wie weet, worden jouw gedachten en ervaringen dan binnenkort ook wel gelezen door anderen. Hoe spannend is dat!

Klantenbinding

Voorzichtig probeer ik het uit. Paul is een klant die graag bij me komt. Hij vindt me leuk, dat is duidelijk.

Voorzichtig laat ik het doorschemeren dat ik misschien weer stop met het werk, als het niet meer nodig is.

Ik zie de schrik op zijn gezicht. De gedachte, dat hij mij niet meer zal zien, schiet door zijn hoofd.
Ik zie dat hij er even door van zijn stuk gebracht is. Hij herstelt wel snel en zegt dan “maar je belt mij dan toch nog wel op he?”
“Ja natuurlijk, dan kom ik wel naar jou toe” zeg ik.
Voornamelijk wil ik hem geruststellen. Ik kan hem niet met dat nare gevoel laten lopen. Ik weet dat het waarschijnlijk een leugen is, maar misschien ook niet.

Ondertussen vraag ik me af hoe het moet. Kan ik die klanten weer laten vallen als een baksteen als ik ze niet meer nodig heb, is de vraag?

In theorie kan het. Als ik stop met werken, stop ik met werken. Ik ben niet iemand verschuldigd om door te blijven gaan, maar tegelijkertijd, voelt dat alsof ik een onmens ben. alsof ik dan een naar egocentrisch persoon ben, die mensen gebruikt heeft :(. Kan ik daar wel mee leven?

Ik weet dat Meester zou lachen hierom, heel hard.. dat ik me emotioneel zou laten dwingen om door te prostitueren, omdat de klanten me graag zien, maar ik lach niet. Ik lig in een serieuze worsteling met mezelf. Een strijd tussen kiezen voor mezelf en kiezen voor anderen. Het laatste komt naturally, het eerste is iets wat ik heb moeten leren, omdat ik er anders aan onderdoor ging. Iets wat ik snel weer hoop af te leren zodra Meester en ik samen zijn en ik dat onnatuurlijke in mij los kan laten en weer mezelf kan zijn.

Meer informatie

Meer blogs van rachab
Meer verhalen in ‘Uit het dagboek van…’