Uit het dagboek van… rachab #blog44

In ‘Uit het dagboek van… rachab’ lees je de openhartige woorden van rachab. rachab draait al heel wat jaartjes mee en kent de klappen van de zweep. Haar dagboekverhalen zijn niet alleen spannend, maar vaak ook met een goede dosis humor. Ze lezen vlot weg en als je eenmaal haar verhalen gaat lezen, wil je eigenlijk alleen nog maar meer… rachab vindt het natuurlijk leuk als jij (hieronder) een reactie achterlaat.

Lijkt het jou ook leuk je dagboekverhalen te delen met onze bezoekers? Stuur dan een mailtje aan mrsmoriah@bdsmforyou.nl. Wie weet, worden jouw gedachten en ervaringen dan binnenkort ook wel gelezen door anderen. Hoe spannend is dat!

Annadel

Ze is de slavin van Meester Leo. Het stel waar mijn Meester met regelmaat mee speelt. Wanneer we samen zullen zijn, dan is zij mijn bdsmzusje. Een hele echte. We zijn allebei bi-seksueel en ze is ook erg aantrekkelijk, vind ik.

Toch botert het nog niet altijd zo. Zo hier en daar heb ik al wat woorden met haar gehad. Het komt voornamelijk, omdat ik haar te weinig spreek. Dat is door de afstand en ook, omdat ik veel tijd aan mijn Meester besteed.
Ze schiet er gewoon bij in. Daarbij, stoken Meester Leo en mijn Meester haar gewoon ook op. Met regelmaat, gewoon omdat ze dat leuk vinden. Dat helpt natuurlijk niet, maar hier en daar heeft ze een wat jaloerse aard en zij maken daar gretig gebruik van, om haar op te naaien.

Al meerdere malen bleek, dat ze haar wat op de mouw gespeld hadden. Dat hebben we uitgepraat en dan was ze weer boos op haar Meester, dat hij dat deed. Die trekt zich daar niet zoveel van aan. Ze gaan gewoon door met haar opnaaien. Meester Leo vindt dat onze band daartegen moet kunnen. Dat ‘zachte heelmeesters, stinkende wonden maken’. Dat ze ons nog heel veel tegen elkaar uit zullen spelen en wij, als zusjes, verbondenheid moeten voelen met elkaar. Dat we straks alleen elkaar hebben en daar nu aan moeten werken.

annadel, ze kan eigenlijk niet wachten tot ik er ook bij ben. Nu doet ze het dus met regelmaat met 2 Dominanten en dat is best pittig. Ze vindt het ook erg geil, maar ook erg pittig. Ze zijn niet de makkelijkste, maar ze is gewoon ook erg gek op ze. Net zoals ik ook gek ben op annadel.

Elke keer zeg ik weer sorry, dat ik haar te weinig aandacht heb gegeven. Ik wilde met haar afspreken om haar minimaal 1x in de week te spreken. Dat vond ze te geforceerd, maar ik zocht een insteek. Een verplicht gesprekje vond ze echt niets, zo bleek, toen ik het toch probeerde na te komen. Ze had namelijk ineens geen tijd, toen ik haar opzocht om mee te praten. Dat vond ik wel weer best en liet het daarbij. Daar werd zij weer boos over.
Toen ik met haar erover sprak vond ze dat ik haar overal de schuld van geef. Dat zij altijd diegene is die het verkeerd doet. Ik dacht dat we dat stadium voorbij waren. Dat haar jaloezie tegenover mij toch wel al weggenomen was, na de lange gesprekken die we hebben gevoerd.
Het inzicht dat haar Meester en die van mij haar gewoon lopen op te stoken. Wat dat betreft heeft Meester Leo ook gelijk. Het versterkt onze band, wanneer we inzien dat de Meesters ons tegen elkaar opstoken. Een natuurlijk verwantschap ontstaat hierdoor. Een vertrouwen in elkaar die diep gaat, dieper dan dat andere mensen stuk kunnen maken met roddels, achterklap en stoken.

Goh, wat een negatief verhaal. Alsof het helemaal niks is tussen annadel en mij. Dat is zeker niet zo. We zijn wél gek op elkaar. Dat merk ik aan haar en bij mij zit het ook wel goed. Ze zegt ook steeds, dat ze het echt heel graag wilt. Ik weet zeker dat we hele goede vriendinnen gaan worden. Het kost alleen wat moeite, om dit op afstand voor elkaar te krijgen. Ik heb zelfs wat vlinders in mijn buik als het op annadel aankomt.

Meer informatie

Meer blogs van rachab
Meer verhalen in ‘Uit het dagboek van…’