Uit het dagboek van… rachab #blog66

In ‘Uit het dagboek van… rachab’ lees je de openhartige woorden van rachab. rachab draait al heel wat jaartjes mee en kent de klappen van de zweep. Haar dagboekverhalen zijn niet alleen spannend, maar vaak ook met een goede dosis humor. Ze lezen vlot weg en als je eenmaal haar verhalen gaat lezen, wil je eigenlijk alleen nog maar meer… rachab vindt het natuurlijk leuk als jij (hieronder) een reactie achterlaat.

Lijkt het jou ook leuk je dagboekverhalen te delen met onze bezoekers? Stuur dan een mailtje aan mrsmoriah@bdsmforyou.nl. Wie weet, worden jouw gedachten en ervaringen dan binnenkort ook wel gelezen door anderen. Hoe spannend is dat!

Is het lekker?

Een heel oude fantasie van mij is om gebrandmerkt te worden. Zag ik het járen terug in histoire D’O, was ik er gelijk weg van.

Echter was er één probleem. Ik had een hekel aan brandwonden. Als ik me ergens aan brandde, bleef het de hele dag pijn doen en moest ik het steeds weer afkoelen.
Het is pas sinds korte tijd dat ik weet dat afspoelen met koud water het slechtste is wat je kunt doen als je een brandwondje hebt. Je moet het met lauw water afspoelen. Als er geen lauw water is, kun je beter helemaal niets doen. Vooral bij een klein brandwondje kun je beter gewoon helemaal niks doen dus. (bij erg grote brandwonden is dat anders uiteraard)

Zo was ik laatst aan het bakken in de keuken en stootte mijn knokkel tegen de loeihete oven aan. Een korte auw en eigenlijk was de pijn gelijk alweer weg. Na een tijdje komt er een licht tintelende gloeiende pijn opzetten, maar lang niet zo erg als dat ik het afgekoeld zou hebben. “Dit is eigenlijk best lekker”, zeg ik tegen Meester.
“Oh jaaaa?” vraagt Hij belangstellend en is één en al oor ineens. “Vindt je het lekker? hmmmmmm”
ik hoor en vóel hem alweer van alles denken.

De brandmerkfantasie laait ineens weer hoog op en Meester ziet dat ook wel zitten.

Wanneer ik hem even later aan de telefoon heb, leg ik hem even op de luidspreker neer op het aanrecht, want mijn baksel is klaar. Ik haal de siliconen bakvorm uit de oven. De taart moest gelijk uit de vorm, dus ik probeer de siliconen bakvorm eraf te peuteren. Die is nog loeiheet. Ik zit daar nog mee te stoeien, als ik hem om wil keren en hem daarbij langer beet moet houden dan me lief is.

“auw auw auw shit” roep ik uit, terwijl mijn handen de siliconen bakvorm heel graag los willen laten, maar dit niet kan, omdat ik dan zeker mijn baksel verniel.
en dan komt het hoor.
“IS HET LEKKER? IS HET LEKKER?IS HET LEKKER?” hoor ik Meester roepen door de telefoon.

Sta je dan, je klauwen te verbranden aan een te hete siliconen bakvorm, je taart proberen te redden van een zekere verkruimeldood, schiet je ook nog in een lachstuip om de reactie van je Meester.
“NEEEEHheeeeehahahaaaaaaaa” roep ik uit.

“Owwww” zegt Hij heel droog “Ik dacht die staat zichzelf weer lekker te bevredigen aan de oven”

Proest…

Meer informatie

Meer blogs van rachab
Meer verhalen in ‘Uit het dagboek van…’