Uit het dagboek van… rachab #blog72
In ‘Uit het dagboek van… rachab’ lees je de openhartige woorden van rachab. rachab draait al heel wat jaartjes mee en kent de klappen van de zweep. Haar dagboekverhalen zijn niet alleen spannend, maar vaak ook met een goede dosis humor. Ze lezen vlot weg en als je eenmaal haar verhalen gaat lezen, wil je eigenlijk alleen nog maar meer… rachab vindt het natuurlijk leuk als jij (hieronder) een reactie achterlaat.
Lijkt het jou ook leuk je dagboekverhalen te delen met onze bezoekers? Stuur dan een mailtje aan mrsmoriah@bdsmforyou.nl. Wie weet, worden jouw gedachten en ervaringen dan binnenkort ook wel gelezen door anderen. Hoe spannend is dat!
Taart bakken
Heb het druk met de verjaardag van één van mijn kinderen en ik moet nog een taart bakken, maar Meester wil ook aandacht. Dus zet ik de webcam maar weer aan en ga aan de slag in de keuken. Dat is altijd erg leuk, kokkerellen met Meesters commentaar op de achtergrond. érrggggg leuk hahaha, nou ja vind ik dan, want ik kom dan niet meer bij.
De taart wordt wat kleiner dan normaal, dus ik ben de ingrediënten hardop aan het uitrekenen en laat de eieren met suiker alvast opkloppen in de keukenmachine.
“Ik moet er straks wel aan denken dat ik maar een halve deciliter heet water erbij gooi en niet een hele Meester. Anders wordt die taart te nat” zeg ik.
“Ja ja ja, wordt vast een mooi taartje rachab!” zegt Hij grijnzend, alsof ik er vast weer een puinhoop van zal maken pffff.
Even is het stil en dan zegt Meester
“Maarre rachab, moet er niet 0,8 deciliter water in? Die taart is toch niet de helft zo klein of wel?”
“hè? uh oh ja natuurlijk” bedenk ik mezelf, hoe kom ik er toch bij dat het de helft moest zijn? Bij alle ingrediënten had ik het goed uitgerekend en bij het water had ik ineens zomaar de helft genomen. Waarom? Geen flauw idee, echt niet.
“Ja ik denk, ik zég het maar even… ” zegt Meester, zichzelf alweer verkneukelend.
“Ja, bedankt Meester” zegt ik, dankbaar voor Zijn hulp.
“Jaaa, heb ik toch je taart gered hè?” wrijft Hij er nog eens in.
“Ja Meester zeker” zeg ik bevestigend.
“Want , 4/5e van 1 deciliter is niet een halve deciliter rachab. Dat wist je dus blijkbaar niet hè?” Gaat hij onverminderd door.
“Pfff nee Meester, blijkbaar niet Meester.” onderga ik mijn lot maar weer gelaten.
“Góh en dát voor zo’n slim meisje rachab! je verwacht t niet he?” Zijn grijns verbreedt van oor tot oor.
“Ja Meester. ik weet het Meester” zeg ik een beetje balend.
De taart schuif ik in de oven. Dan ga ik de botercrème maken en als de taart klaar is, haal ik hem uit de oven, wanneer ik hem omkeer blijkt de bodem toch nog een heel klein beetje nattig. Ook al had ik er in geprikt met een sateprikker die netjes droog bleef. Doordat de bodem iets nat is, lijkt het zelfs wat groenig te zijn.
“Goh hoe komt mijn taart nou groen!” zeg ik lachend en ja dat is weer spekkie naar t bekkie voor Meester natuurlijk
“GROEN? is je taart GROEN? rachab toch. Ik wist niet dat je een groene taart ging bakken.” zegt hij geamuseerd.
“Nee dat was ook niet de bedoeling” zeg ik beteuterd.
“Oh oh oh rachab toch. En nu is het zeker weer Mijn schuld he? je geeft namelijk altijd overal MIJ de schuld van. Van alles wat misgaat in je leven, dus dan is dit vast ook weer mijn fout he? Dat is dan mijn dank, dat ik je nog wel geholpen had!” Meester komt nu pas echt goed los. Iets er tegenin brengen heeft totaal geen zin. Ik ken hem als hij zo is, dan blijft hij doortieren en alles wat je zegt maakt het erger haha. Dus ik houd mijn mond en lach inwendig om zijn humoristische tirade.
“En ik had je nog wel geholpen” zegt Hij nu op een toon waarbij ik ga twijfelen of Hij zichzelf niet gaat geloven, onverminderd gaat Hij door. Terwijl ik de taart nog even op zijn kop een paar minuten in de oven zet.
“Ja, wie had je taart gered door te zeggen dat er niet maar een halve deciliter water in moest, maar 0,8? omdat madam niet kan rekenen? he? dat was ik toch!?”
“Hahaha ja Meester klopt Meester dat is ook zo!” zeg ik
“Ja zie je wel, wat een slecht wijf heb ik toch ook. Wat een onwijs slecht wijf. Hoe moet ik daar nu nog wat van maken? Dat is toch geen doen? Dat noemt zich slavin, maar ondertussen drijft ze haar Meester tot wanhoop. Is dat wat slavinnen doen rachab? Hun Meesters tot wanhoop drijven?”
De tranen staan nu in mijn ogen van het lachen. Hoe moet ik nu serieus een taart bakken?
Hij gaat maar door, terwijl ik zowat in mijn broek pis.
“Ja, moet je daarom lachen? Echt waar? je drijft me tot wanhoop rachab, pure wanhoop! Ik word gék van dat wijf, echt waar, stapelgek! Geen land mee te bezeilen en dat moet dan mijn slavin worden? Hoe moet ik daar ooit met een beetje fatsoen nog een redelijke slavin van maken dan? Ze moet er gewoon om lachen? Dat is toch niet gewoon voor een slavin rachab, zit jij gewoon je Meester een beetje uit te lachen? Hè? Nou nou nou … omgekeerde wereld hoor, of zoek jij gewoon stiekem toch een slaaf? Nou dat kan je vergeten hoor rachab, ik word niet jouw slaaf!”
“Nee Meester dat wil ik ook niet” zeg ik snikkend van het lachen
“Eerst moet ik je taart al redden, dan krijg ik de schuld dat hij groen uitgeslagen is. Heb je de houdbaarheidsdatum van de eieren wel gecontroleerd rachab?”
OMG HAHAHAAA … Waar háált ie ze weer vandaan…Dit is serieus ook martelen hoor. Lach me dood met die Vent van me!
“Nee waarschijnlijk niet hè? Krijgt je kind een verjaardagstaart met bedorven eieren gemaakt, nou leuk voor dat kind. Heb ik mijn best voor gedaan, verpest jij het alsnog” zegt Hij met die eeuwige macabere grijns op zijn gezicht.
“Arm kind, krijgt ze een groene taart voor haar verjaardag. Dat is toch om te huilen? En dan zit ze gewoon te lachen. Ja IK moet daar om huilen rachab, niet lachen hoor. Weet niet hoe krom dat gevoelsleven bij jou in elkaar zit, maar ik voel me daar dan weer rot over.”
Je zou het bijna gaan geloven, eerlijk waar.
Na een paar minuutjes in de oven is de taart dan toch gered. Ik laat hem even uitdampen en ga aan de slag met het fondant. Dat moet uitgerold worden.
Het eerste stukje fondant bleek niet groot genoeg om de taart helemaal te bedekken. Dus daar heeft Meester ook weer commentaar op.
“Hadden ze geen grotere stukken fondant in de winkel rachab? Of moest je weer beknibbelen op een paar extra rotcenten voor je kind?”
“Ik heb nóg een stuk fondant Meester” zeg ik, tegen beter weten in, grijnzend. De afprijssticker die erop zit, proberend weg te moffelen.
“Ja ja, het was in de áánbieding zeker? 2 halen, 1 betalen? Dan pakt rachabje wel even uit hoor. Nu huppakkee maak wat van die taart en zit niet alles op te snoepen voordat die taart af is, want zo blijft er niks over voor het arme kind.”
Het blijft heel even rustig, maar Hij houdt me nauwlettend in de gaten. Dan kom ik op het idee om de taart nog wat te versieren met suikergoed, wat ik vastmaak met… een suikerpapje…
“Jeetje mina rachab, moeten er nu echt drie suikerlagen op die taart? DRIE suikerlagen??? of nee.. even tellen hoor, het zijn er nog veel meer. Vier lagen en dan nog de taart zelf ook daar zit ook nog, wacht even hoor. 10 suikerlagen he op zo’n klein taartje! Hoe krijg je het voor elkaar? en dat ga je allemaal op zitten eten zeker in je eentje?”
Weer moet ik lachen, ik houd mijn mond dicht en laat Meester lekker tieren, wat kan Hij zich heerlijk druk om me maken. Ik geniet ervan. Dan ineens bedenk ik me wat en kan ik toch mijn mond niet houden.
“Oh Meester, van deze taart kan ik niks eten, want er zit iets in waar ik niet tegen kan. Dus dat is niet zo. Deze is dus echt niet voor mij” zeg ik en als je dan denkt dat hij dan uitgeluld is, nou dat dus echt niet he? Die weet overal wel wat op te zeggen in mijn nadeel haha.
“OHHhh okayyy” zegt Hij en vervolgt “En dat zeg je me nu pas? Zit ik me de hele tijd druk te maken om al dat suiker wat jij straks naar binnen gaat stouwen en dan weet jij AL DIE TIJD… dat je helemaal niets van dat taartje kan eten en dan zeg je me dat NU PAS?? Laat je me al die tijd in het ongewisse? Nou nou nou rachab dat is wel weer het toppunt van vandaag hoor. Wat een in- en in slecht wijf ben jij. Wat heb ik het slecht getroffen met jou. Dat is toch om te huilen? Het wordt tijd dat jij je eens wat beter gaat leren inleven in mensen rachab, want je houdt werkelijk waar nérgens rekening mee. Totaal geen rekening houdt je met mijn gevoelens. Niks nakkes nada”
Vervolgens kom ik nog een klein stukje fondant tekort. Ik zie dat er nog een restje wat ik afgesneden had naast de taart ligt. Er zitten wat kruimeltjes van de taart op natuurlijk, dus dat veeg ik er af en wil het gaan bewerken om de taart af te maken.
“Kijk rachab doet aan recycling met fondant. Dat vind ik nu wel weer prijzenswaardig hoor rachab. Dat je alle restjes uit de vuilnisbak vist en daar dan weer wat moois van maakt. Dat maakt dan wel weer een hoop goed hoor. Mijn wijf recycled fondant. “wat doet je wijf?” nou gewoon ze zit in de fondant recycling. Ze gaat bij de bakkers de vuilnisbakken af en vist daar alle restjes fondant uit de vuilnisbakken en dat gebruikt ze dan weer, maakt ze weer nieuwe fondant van om taarten te bakken voor haar kinderen!!”
Ha ha ha… de taart is klaar.
“Hoe is hij geworden Meester? Best mooi toch?” vraag ik
“Ja schitterend, maar zonder MIJN hulp was het nooit wat geworden”
Nee meester dat denk ik ook niet
Meer informatie
Meer blogs van rachab
Meer verhalen in ‘Uit het dagboek van…’
