Uit het dagboek van… SlavinJet #blog117

In ‘Uit het dagboek van… SlavinJet’ lees je de openhartige woorden van een beginnende slavin. Je leest hoe ze met vallen en opstaan de weg verkent van discipline, dienstbaarheid en vernedering. Haar woorden geven op pure wijze haar gedachten, ervaringen, gevoelens en emoties weer. Mooi om te lezen, leuk om te volgen. SlavinJet vindt het leuk als jij (hieronder) een reactie achterlaat.

Lijkt het jou ook leuk je dagboekverhalen te delen met onze bezoekers? Stuur dan een mailtje aan mrsmoriah@bdsmforyou.nl. Wie weet, worden jouw gedachten en ervaringen dan binnenkort ook wel gelezen door anderen. Hoe spannend is dat!

Een rustig dagje, of…

Zondag, een rustige dag voor mij. Nou ja, gewoon de standaard bezoekjes die ik op zondag heb. Maar niet teveel op de app. Had ook aangegeven in de groepsapp. dat ik een drukke dag zou hebben, dus dat ik in de groepsapp. het rustig aan zou doen. Ook aan W80 doorgegeven, dat ik niet veel zou gaan rellen vandaag.

Maar…de dag verliep toch iets anders dan verwacht. In de middag waren we toch nog even gezellig bezig in de groepsapp. Opeens kreeg ik privé van Meneer een opdracht. Een hele lastige opdracht voor mij. Ik kreeg tot middernacht er de tijd voor. Pffff…wat een ellende. Weet mij echt geen raad bij deze opdracht van Meneer.

In de loop van de dag ging het privé bij mij even niet lekker. Ik vroeg aan Meneer, of hij misschien een beetje begrip voor mij had, wanneer mijn hoofd niet helemaal bij de opdracht zou zijn. Alleen kreeg ik niet het gewenste antwoord van Meneer. Doordat ik erg onrustig was geworden, zat ik toch weer te rellen in de groepsapp. En dat accepteerde Meneer dan ook duidelijk niet.

Aangezien ik ook te ver ging in de groepsapp., werd ik daar gelijk door Meneer voor gestraft. Voor ik er erg in had, had Meneer daar een foto van mij geplaatst. Wauw, daar schrok ik dus echt wel van. Dit vond ik echt niet chill van Meneer.

Eenmaal thuis aangekomen, ging het ook weer even niet lekker bij mij. Daardoor stond mijn hoofd al helemaal niet meer bij mijn opdracht die ik nog steeds moest doen voor Meneer. Heel voorzichtig heb ik aan Meneer uitstel gevraagd, 1 dag uitstel, in de hoop, dat hij nu toch wel een beetje begrip voor mij heeft.

Gelukkig is Meneer de rotste nog niet en heb nu 1 dag uitstel van hem gekregen. Dank U wel Meneer, dat U mij toch een beetje tegemoet wil komen. Dat waardeer ik heel erg in U.

Wat een rustig dagje zou moeten worden, vond er nu toch wel veel onrust in mij plaats. Ik stuiter er nog maar even op los. Nog even en dan zie ik Meneer weer. Nog even en dan hoef ik niet meer te stuiteren. Ooooh, wat kijk ik daar naar uit zeg.

Ontspan

Tsja, daar lig je dan. Je benen gespreid, je kut goed zichtbaar. Er wordt een lamp aangezet, zodat het zicht op je kut nog beter wordt. Ik doe mijn ogen dicht. Er wordt gevraagd om mijn benen nog iets verder te spreiden.

Pfffff…ik hoor het Meneer al zeggen. Dan voel je langzaam wat naar binnen glijden en er wordt gezegd, ontspan je, dan voel je er niet zoveel van.
Ach ontspan je, dat lukt mij wel. Dat ben ik inmiddels wel gewend. Ik voel er weinig van, lig er heel ontspannen bij. Voor ik er erg in heb, ben ik klaar.

Doe mijn ogen open en… ik lig bij de assistente van de huisarts. Toch wel heerlijk hoor, om even weg te kunnen dromen en aan andere dingen te kunnen denken. Jammer, dat dit zo kort duurde.

Rood

Nog 1 nachtje slapen en dan mag ik naar Meneer toe. Nog 1 nachtje, maar voor mij lijkt het een eeuwigheid. Ik stuiter al een tijdje en het wordt echt steeds erger. En dan…ga ik te ver.

Te ver gaan met rellen. Stoppen die doorslaan. Niet meer te remmen, zo erg kan ik dan zijn. Meneer had mij gewaarschuwd, ik weet het. Toch ging ik door. Totdat de straf werd uitgesproken die ik absoluut niet wil krijgen.

Ik schrok ervan en wilde het niet. En nu…? Ik raakte in paniek en zei ROOD. Meneer was verbaasd en wist ook niet zo goed, of hij mijn ROOD kon accepteren.

En ik…? Ik ging twijfelen. Had ik wel rood moeten roepen? Is de straf echt zo erg, dat het een harde grens is? Ik werd weer wat rustiger en bedacht mij, dat dit absoluut geen harde grens van mij is. Ik wil de straf niet ondergaan, omdat ik mij ervoor schaam.

Ik probeerde het aan Meneer uit te leggen. Hij klonk boos, teleurgesteld in mij. Ik proefde het in zijn woorden en dat deed zeer. Ik heb mijn excuses aangeboden aan Meneer. Ik had geen ROOD mogen roepen. Dat is mij nu wel duidelijk. Dus als Meneer de straf alsnog wil geven, dan zal ik hem accepteren.

Een tijdje hoorde ik niks meer van Meneer. Ik werd er onzeker van. Maar…uiteindelijk is alles uitgepraat. De straf gaat nu niet door. Meneer is de rotste nog niet. Maar een volgende keer zal ik er echt aan moeten geloven.

Morgenavond zien we elkaar. Ga ik het nog een hele dag redden, zonder teveel te hoeven gaan stuiteren? Hou ik het vol tot morgenavond?

Lastige opdracht

Gisteren kreeg ik een lastige opdracht van Meneer. Een opdracht waar ik gelukkig 1 dag uitstel voor kreeg.

Maar ja, nu begon de avond aan te breken en ik wilde Meneer hier echt niet in teleurstellen. Ik heb hulp gevraagd aan W80. Samen gingen wij hierover brainstormen. Uiteindelijk was ik eruit en bedankte W80 voor haar steun.

Ik gaf mijn opdracht door aan Meneer. Ook gaf ik aan, dat ik het doodeng vind, wanneer deze opdracht werkelijkheid gaat worden. Daar heb ik dan zijn steun ook echt wel bij nodig. Ik vertrouw Meneer en wil dit voor hem doen. Voor hem, wil ik hierin mijn grenzen gaan verleggen. Dit is weer een stukje overgave van mij naar Meneer toe.

En Meneer…? Het klinkt hem als muziek in de oren. Ik heb Meneer hier erg blij mee gemaakt en daar word ik ook weer heel blij van. Ik voel mij dan echt warm worden van binnen.

Hoort dat ook bij overgave? Zo’n warm gevoel van binnen krijgen, omdat je je Meneer zo gelukkig maakt…?

Meer informatie

Meer blogs van SlavinJet
Meer verhalen in ‘Uit het dagboek van…’