Uit het dagboek van… SlavinJet #blog122

In ‘Uit het dagboek van… SlavinJet’ lees je de openhartige woorden van een beginnende slavin. Je leest hoe ze met vallen en opstaan de weg verkent van discipline, dienstbaarheid en vernedering. Haar woorden geven op pure wijze haar gedachten, ervaringen, gevoelens en emoties weer. Mooi om te lezen, leuk om te volgen. SlavinJet vindt het leuk als jij (hieronder) een reactie achterlaat.

Lijkt het jou ook leuk je dagboekverhalen te delen met onze bezoekers? Stuur dan een mailtje aan mrsmoriah@bdsmforyou.nl. Wie weet, worden jouw gedachten en ervaringen dan binnenkort ook wel gelezen door anderen. Hoe spannend is dat!

Een opdracht met een oepsie……?

Gisteren eind van de middag kreeg ik van Meneer te horen, dat hij vindt, dat ik goed bezig ben met al mijn regels. Hij vindt mij een braaf subje en dat voor deze relsub, whahaha…
Dus vond Meneer, dat ik wel een opdracht verdiend had en daar ben ik dan wel weer gek op.

Meneer wilde weten, of ik ‘s-avonds nog naar de muziek ga, het is namelijk mijn repetitie-avond. En ja, de zomervakantie is voorbij bij de muziek en gaan de repetities weer beginnen. Ik mocht van Meneer mijn trilei meenemen. Hij wou ook weten, of we tussendoor nog een pauze hebben. Ja Meneer, we hebben tussendoor ook een pauze.

Mijn opdracht was, dat ik tijdens de pauze mijn trilei in mocht doen. Deze moest ik dan na de pauze aanzetten voor minimaal 15 minuten. Oei, dat is dan wel weer heel spannend. En of ik dat ook durf…? Maar Meneer vond, dat het mij ook weer niet te makkelijk gemaakt moest worden.

Tot aan de pauze was er dus niks aan de hand. In de pauze heb ik braaf mijn trilei ingedaan. Dat was ook nog geen probleem. Maar ik meldde wel aan Meneer, of ik niet zeker wist, of ik hem ook daadwerkelijk aan durfde te zetten. Maar Meneer antwoordde, dat ik natuurlijk mijn trilei wel ga aanzetten.

Na de pauze zat ik op mijn stoel te wiebelen. De afstandsbediening zat in mijn tas naast mij, daar kon ik vrij makkelijk bij. Maar…wat als ik hem aanzet? Zou iemand het dan horen? Niet op het moment dat we aan het spelen zijn, daar ben ik niet zo bang voor. Maar ja, we zijn ook wel eens even stil en dan…? Ik moet er toch niet aan denken, dat anderen mijn trilei horen. Zo zat ik te dubben op mijn stoel en voor ik er erg in had, werden de eerste noten alweer gespeeld.

Weg gedachten aan mijn trilei. Ik concentreerde mij volop op de muziek. Na de repetitie ruimde ik mijn spullen op en meldde aan Meneer: Oepsie…
Ik vroeg, of ik hem nu alsnog mocht aanzetten. Aangezien ik geen reactie kreeg, ging ik naar de bus. Daar aangekomen nog geen reactie van Meneer, dus zette ik mijn trilei aan en meldde dit aan Meneer. Kreeg ik als antwoord: Goedzo meisje.

Ik was blij, dat Meneer het nog goed vindt en zei dit ook tegen hem. Daarna meldde ik, dat ik op de bus stond te wachten. Waarop Meneer gelijk reageerde, dat hij hieruit opmaakt, dat ik mijn trilei niet tijdens de muziek had aangezet.
Tsja Meneer, mijn Oepsie…?
Waarop Meneer gelijk reageerde, dat ik mijn opdracht dus niet geheel juist heb uitgevoerd. Dat vindt hij dus niet zo mooi.

Ik zette mijn trilei maar weer uit en begon Meneer uit te leggen, waarom ik het uiteindelijk niet aandurfde. Gelukkig had Meneer er wel een beetje begrip voor, dat ik het niet aandurfde. Hij wil nu wel de eerstvolgende keer dat we samen zijn, het zelf horen hoeveel geluid mijn trilei maakt, wanneer het dus helemaal stil is. Dat vind ik wel een goed idee.

Zo was mijn Oepsie toch niet helemaal erg. En ik heb toch mogen genieten van mijn trilei.
Dank U wel Meneer voor deze opdracht, ook al heb ik hem niet juist uitgevoerd.
Dank U wel Meneer, dat U mijn Oepsie accepteert en ik nu niet gestraft wordt, omdat ik mijn opdracht niet juist heb uitgevoerd.

Meer informatie

Meer blogs van SlavinJet
Meer verhalen in ‘Uit het dagboek van…’