Uit het dagboek van… SlavinJet #blog53

In ‘Uit het dagboek van… SlavinJet’ lees je de openhartige woorden van een beginnende slavin. Je leest hoe ze met vallen en opstaan de weg verkent van discipline, dienstbaarheid en vernedering. Haar woorden geven op pure wijze haar gedachten, ervaringen, gevoelens en emoties weer. Mooi om te lezen, leuk om te volgen. SlavinJet vindt het leuk als jij (hieronder) een reactie achterlaat.

Lijkt het jou ook leuk je dagboekverhalen te delen met onze bezoekers? Stuur dan een mailtje aan mrsmoriah@bdsmforyou.nl. Wie weet, worden jouw gedachten en ervaringen dan binnenkort ook wel gelezen door anderen. Hoe spannend is dat!

Medelijden met mezelf

Gisteren heb ik mijn Meneer nog maar even lopen uitdagen. Zelf was ik de middag en avond weg, dus hij kon mij ook niet straffen. Dit had ik hem in de ochtend ook verteld, maar hij kwam er te laat achter. En toen had ik een lol.

Vandaag maar weer eens wezen fotoshoppen. Eerst kon Meneer er nog wel om lachen, dus ging ik weer vrolijk verder. Tsja, dat leverde mij uiteindelijk toch weer 100 strafregels op. Maar hoe en wat, had hij nog niet gezegd, dus deed ik er nog maar een paar erbij.

Om 18.00 uur kwam mijn vriend en eigenlijk wist ik nog niet echt waar ik aan toe was, met mijn strafregels. Inmiddels had ik ook al 2x pfff… gezegd, iets wat ik dus niet meer mag zeggen.

Om 19.55 kreeg ik te horen, dat ik 215 strafregels voor 0.00 uur moest schrijven en inleveren. Dat was wel even slikken, aangezien mijn vriend op bezoek was, en ik geen idee had, hoe laat hij weg zou gaan. Dit meldde ik ook aan Meneer, maar die had hier geen boodschap aan.

Ik moest het toch echt voor 0.00 uur inleveren, want anders had ik echt een probleem. Ik begon toch wel medelijden met mezelf te krijgen. Ik bedoel maar, heb je bezoek, moet je strafregels gaan schrijven. Echter…Meneer had zeker geen medelijden met mij. Voor ik er erg in had, zei ik alweer pffff…wat mij nog eens 25 extra strafregels opleverden. Ik zit nu dus op 240 strafregels.

Gelukkig ging mijn vriend achter zijn laptop, dus begon ik maar gelijk met schrijven. Rond 21.45 ging mijn vriend naar huis. Ik was nog steeds druk aan het schrijven. Ruim 2,5 uur heb ik zitten schrijven. Pffff…wat een kutstraf is dit zeg. Wat had ik weer een medelijden met mezelf. Mijn hele avond is verpest. Ik ging snel alles inscannen en naar Meneer mailen. Om 23.03 is de mail uiteindelijk verstuurd, dus dat is in ieder geval op tijd.

Nooit geweten, dat je zoveel zelfmedelijden kan hebben. Pfff…

Meer informatie

Meer blogs van SlavinJet
Meer verhalen in ‘Uit het dagboek van…’