Uit het dagboek van… SlavinJet #blog72

In ‘Uit het dagboek van… SlavinJet’ lees je de openhartige woorden van een beginnende slavin. Je leest hoe ze met vallen en opstaan de weg verkent van discipline, dienstbaarheid en vernedering. Haar woorden geven op pure wijze haar gedachten, ervaringen, gevoelens en emoties weer. Mooi om te lezen, leuk om te volgen. SlavinJet vindt het leuk als jij (hieronder) een reactie achterlaat.

Lijkt het jou ook leuk je dagboekverhalen te delen met onze bezoekers? Stuur dan een mailtje aan mrsmoriah@bdsmforyou.nl. Wie weet, worden jouw gedachten en ervaringen dan binnenkort ook wel gelezen door anderen. Hoe spannend is dat!

Onzeker

Wat is dat een rotgevoel je onzeker voelen. Waarom zijn verstand en gevoel toch 2 verschillende dingen die je met je meedraagt? Waarom wint je gevoel het dan van je verstand? Ik vind dit echt rete moeilijk. En het ergst van al is, dat je het op de verkeerde personen gaat afreageren. Zo dus ik ook.

Sinds kort heb ik er een sub-zusje bij. Dat was/is wel even slikken voor mij. Had dit niet zien aankomen en moet het even een plekje gaan geven. Dat mij dit gaat lukken, weet ik zeker, want we hebben nu al dagelijks contact met elkaar. Even een goedemorgen zusje hoort nu ook bij mijn leven. Mooi toch?

Waarom voel ik mij dan toch zo onzeker? Waarom reageer ik dit op Meneer af? Hij is zo’n lieve en warme man. Waarom, waarom, waarom??? Ik heb mij laten gaan en ben daar echt niet trots op. Meneer heeft mij gestraft en terecht. Ik heb Meneer een lange mail gestuurd, mijn gevoelens uitgelegd aan Meneer, mijn excuses aangeboden, dat is wel het minste wat ik kan doen, toch? Gevraagd, of Meneer mij wil helpen. Wil helpen mij nog meer regels te geven, mij een houvast geven in deze mooie en bijzondere wereld. Mij helpen om te groeien.

Meneer gaat mij zeker helpen. We gaan er ook samen wel uitkomen en daar ben ik dan weer blij om. Vandaag komt Meneer langs. Ik kijk ernaar uit, ik zie er tegenop. Ik ben zenuwachtig en onzeker tegelijk. Meneer zal mij eerst gaan toespreken, tsja, dat is ook wel even nodig. Maar daarna, gaan we een goed gesprek voeren. Kijken, hoe hij mij verder kan helpen, om een goede sub voor hem te zijn. Dat is wat ik wil.

Onzeker zijn, is een rotgevoel. Daar knapt een mens echt niet van op. Wie deze gevoelens uitgevonden heeft, beseft vast niet, wat het met je kan doen.
Onzeker zijn, het zou niet mogen bestaan. Het zou verboden moeten worden.
Onzeker zijn, bah, ik haat het. Ik wil het niet, maar ben het wel.

Met mijn sub-zusje kan ik dit gelukkig ook bespreken. Wat dat betreft zijn we nu al echte zusjes van elkaar geworden. We staan voor elkaar klaar, we steunen elkaar daar waar we kunnen. Dat is toch mooi? Dat is gewoon geweldig.

Dank je wel lieve Meneer, voor je begrip, voor mijn onzekerheid.
Dank je wel sub-zusje, voor je luisterend oor, je bemoedigende woorden.

Onzeker…Bah, ik haat het!

Meer informatie

Meer blogs van SlavinJet
Meer verhalen in ‘Uit het dagboek van…’