Uit het dagboek van… rachab #blog41

In ‘Uit het dagboek van… rachab’ lees je de openhartige woorden van rachab. rachab draait al heel wat jaartjes mee en kent de klappen van de zweep. Haar dagboekverhalen zijn niet alleen spannend, maar vaak ook met een goede dosis humor. Ze lezen vlot weg en als je eenmaal haar verhalen gaat lezen, wil je eigenlijk alleen nog maar meer… rachab vindt het natuurlijk leuk als jij (hieronder) een reactie achterlaat.

Lijkt het jou ook leuk je dagboekverhalen te delen met onze bezoekers? Stuur dan een mailtje aan mrsmoriah@bdsmforyou.nl. Wie weet, worden jouw gedachten en ervaringen dan binnenkort ook wel gelezen door anderen. Hoe spannend is dat!

Gehoorzamen

Het is nog erg wennen een Meester in mijn leven. Zeker, omdat Hij op afstand is, vergeet ik gewoon zaken met hem te bespreken en neem ik nog steeds zelf beslissingen.

Langzaamaan leer ik steeds meer om dingen met hem te bespreken. De aanschaf van een product. Problemen die op mijn pad komen.
Meester is ook nog eens zo dat Hij niet altijd de reden vertelt. Hij wil dat ik gewoon gehoorzaam.

Aanschaf van een andere auto bijvoorbeeld. Hij zegt, wacht een maand. Ik denk dus, waarom moet ik een maand wachten? Ik word nerveus bij het zien van een leuke auto die ik wil. Dus ik ga er toch achteraan. Was hij net weg.
Meester schrijft zijn strafpuntjes alweer gretig op. Dan kom ik erachter, dat autodealers gaan stunten aan het einde van het jaar om de voorraad auto’s weg te krijgen. Een jaartalletje verder, zijn ze ineens minder waard.
Waarom hij dat dan niet zegt? Hij wil dat ik gehoorzaam, zonder altijd te weten hoe of waarom, maar dat is moeilijk. Heel erg moeilijk. Zeker, omdat ik erg slechte ervaringen heb met luisteren naar anderen.

Een probleem in mijn leven. Hij wilt dat ik niks doe. Niks onderneem. Ondertussen ben ik van alles aan het doen, Hij zegt: “He rachab, je begrijpt niet goed wat niks doen is he? Ik los dit op”
“Ja maar.. ” zeg ik
Bespreken kan trouwens wel, daar staat hij voor open en ik mag wel informatie inwinnen om tot rust te komen en dat met hem bespreken, om te zien wat hij ervan vindt. Ik hoef hem niet blind te vertrouwen, maar mag ook niet zomaar tegen hem ingaan.

Het probleem wordt groot in mijn hoofd. Het laat me niet los. Ik blijf eraan denken en allerlei rampscenario’s komen in mijn hoofd op. Ik ga er zo in op dat ik huil alsof het al waarheid is geworden. Dat doe ik altijd en ik kan het niet stoppen.
Van alles al geprobeerd, lukt gewoon niet.
Meester lukt het wel. Elke keer weer, stopt hij me en leidt mijn aandacht af en elke keer weer, begin ik er opnieuw over. Hij blijft kalm, rustig, beheerst.
“Uh daar ga je weer” zegt Hij
“Ja maar” zeg ik
“Nee niks ja maar. hup ander onderwerp” zegt Hij
Weer sluipt het erin.
“rachab… …rachab… daar ga je wéér” zegt Hij nog steeds even rustig
“Ja maar als, nou dit en als nou dat” zeg ik
“Nee rachab. niet als nou dit en als nou dat. stop ermee. Je maakt jezelf gek met allemaal rampen te bedenken, die waarschijnlijk niet eens gaan gebeuren. Laat het mij oplossen”
“Dat kan jij toch niet?” vraag ik
“Ja dat kan ik wel. Niet helemaal, maar ik kan wel iets doen en dat ga ik ook doen en jij moet niets doen, tot ik zeg dat je wat moet doen! Is dat nou zo moeilijk?” vraagt Hij
“Uhhh. JA… eigenlijk wel” mompel ik. Ik wil van alles doen, de adrenaline giert door mijn lijf. Ik ben in gevechtsmodus, ik moet knokken, ik moet vechten, ik moet van alles doen en Meester zegt:
“Ga in je massagestoel zitten.. naakt.. hup”
“Ja, maar” zeg ik
“Nee niet ja maar! NU!” zegt Hij
ik kleed me uit en ga in de massagestoel zitten, naakt. Langzaamaan ontspan ik.
Meester wil dat ik de zetelmassage ook aanzet. Dan worden de kussentjes onder mijn billen opgeblazen en komt mijn kutje langzaam omhoog. Meester vindt dat megageil om te zien op de cam.
Zelf vind ik het ook lekker.
Na een tijdje, bedenkt hij iets anders. Ik moet met mijn voeten op die zetelkussentjes gaan zitten.
Langzaam voel ik hoe mijn voeten omhoog komen en dit mijn benen uit elkaar duwt. Mijn kutje glijdt langzaam open.
“Geil rachab, geil” zegt Meester opgewonden.
Ik moet met mezelf spelen van Meester en raak er ook erg opgewonden van. Als ik klaarkom spuit ik de hele stoel onder, zo geil was ik ervan geworden.

Die nacht heb ik nachtmerries. Het hielp dan wel wat Meester deed, maar ik had wel nachtmerries. Normaal heb ik dat dan niet. Dus het is toch een verschuiving van de spanning. Daarbij zit het me helemaal niet lekker om het los te laten in mijn hoofd. Alle keren dat ik het deed, gebeurde er juist iets ergs. Iets wat ik niet bedacht had, alsof ik er wél iets mee kan voorkomen door me zo druk te maken. In ieder geval, als het dan gebeurt, heb ik het al voor de helft verwerkt en komt het minder hard aan, maar van Meester mag het niet. Ik hoop alleen maar dat Hij gelijk heeft.
Het voelt wel fijn dat hij me steunt.
De volgende dag heb ik al iets nieuws bedacht wat ik kan doen..vrolijk vertel ik dit aan Meester.
“rachab… wat begrijp jij nog steeds niet aan ‘niets doen?!” zegt Hij
“Uh oh ja… dat is ook zo, maar weet Je dat wel zeker dan? ik kan toch niet gewoon ‘niks doen'” ?
“Nou als je zo graag iets wilt doen, dan ga je me maar pijpen” zegt Hij met een grijns op zijn gezicht.
“Tja… maar ja dat lost ook niks op” zeg ik
“En of dat wat oplost. Dat lost mijn harde pik op. Wilde je zeggen dat dat NIETS is? Noem je mijn pik nu NIETS? rachab!? verantwoording nu!”
Typisch Meester, doet Hij altijd dit soort dingen. Moet ik er weer hard om lachen en Hij houdt nog stug vol ook.
“Ja dat zeg je toch? Dat heb je toch gezegd rachab! Waar of niet. Hoe moet ik dat dan opvatten?” vraagt Hij

Haha wordt wat als we samen zijn. Denk dat ik heel veel slaag krijg 😀

Meer informatie

Meer blogs van rachab
Meer verhalen in ‘Uit het dagboek van…’