Wie ben jij om iemand te exposen?

“Wie ben jij om iemand te exposen?“ is voor BDSMforyou.nl  geschreven door Meesteres Moriah.

Definitie
Exposen betekent iemand publiekelijk onthullen of te kijk zetten, vaak door het delen van persoonlijke informatie of compromitterende beelden om te beschamen of te straffen.

Het komt redelijk vaak voorbij op social media: (commerciële) dames, met name in de Findom-scene, die subjes “exposen”. Ze publiceren compromitterende foto’s of berichten van subs die hun afspraken niet zijn nagekomen. De boodschap is duidelijk: “Hij wilde spelen, maar betaalde niet – dus nu laat ik hem zien zoals hij is.”

Maar mag dat eigenlijk wel? En belangrijker nog: wil je dat als Dominant of Meesteres überhaupt doen? Waar ligt de grens tussen rechtvaardigheid en machtsmisbruik?

Waarom dit gevoelig ligt

BDSM draait om vertrouwen. Om consent. Om een dynamiek die, hoe commercieel of speels ook, altijd een vorm van kwetsbaarheid vraagt. Als sub stel je je open – emotioneel, fysiek, soms financieel. Zelfs als het om commerciële afspraken gaat, ligt daar een vorm van vertrouwen onder.

En wat gebeurt er als dat vertrouwen beschaamd wordt? Als een sub afspraken maakt maar zich er vervolgens niet aan houdt? Natuurlijk roept dat frustratie op. Natuurlijk is dat oneerlijk. Maar maakt dat het gerechtvaardigd om hem dan publiekelijk aan de schandpaal te nagelen en te exposen?

Is exposen ooit gerechtvaardigd?

Er zijn mensen die zeggen van wel: “Hij wist wat de consequenties waren. Hij koos ervoor.” Maar daar zit een gevaarlijk component in. Want ook al heeft iemand iets verkeerd gedaan, betekent dat dat jij zomaar mag bepalen hoe ver je gaat in de straf? Ben jij zijn rechter en beul tegelijk?

En stel je voor: wat als jij je vergist? Wat als iemand écht een geldprobleem had of niet meer durfde te reageren uit schaamte? Wat als je in je boosheid of frustratie iets publiceert dat je later niet meer kunt terugdraaien? Want internet vergeet niet. Een foto die eenmaal rondgaat, blijft rondgaan.

De vraag is niet of het begrijpelijk is om boos te zijn. De vraag is: Is het proportioneel?

De juridische kant

Juridisch gezien begeef je je op glad ijs. Het publiceren van herkenbare foto’s zonder toestemming kan worden gezien als schending van privacy en in sommige gevallen smaad of laster. Zelfs als iemand fouten heeft gemaakt in afspraken, geeft dat je geen automatisch recht om zijn persoonlijke informatie of foto’s openbaar te maken.

Ook onherkenbare plaatsingen kunnen risicovol zijn. Als iemand op een andere manier toch te identificeren is (door tattoos, kleding, locatie), kun je alsnog aansprakelijk zijn.

Als je foto’s maakt tijdens een sessie, is het altijd verstandig om vooraf expliciete afspraken te maken over wat er wel en niet met die foto’s gebeurt. Zelfs als iemand een masker draagt, blijft de regel: geen herkenbare details zonder duidelijke, schriftelijke toestemming.

Maar wat als de sub een masker draagt?

Foto’s waarbij een sub volledig onherkenbaar is – geen gezicht, geen onderscheidende kenmerken – zijn doorgaans veilig om te publiceren, zeker als je de anonimiteit respecteert. Denk aan close-ups van handen, rug, kleding of een houding die niets verraadt. Dit kan zelfs een mooie manier zijn om je werk te delen zonder iemands privacy te schaden.

Maar ook hier geldt: vraag het altijd even. Want soms zit de herkenbaarheid niet in het gezicht, maar in kleine details die je zelf over het hoofd ziet.

Macht en verantwoordelijkheid

Wat mij vooral bezighoudt, is de vraag: wie ben jij om iemand te exposen? Ja, iemand heeft misschien misbruik gemaakt van jouw tijd of vertrouwen. Maar als Dominant draag je verantwoordelijkheid, ook in hoe je omgaat met teleurstellingen. BDSM geeft je macht. Maar macht zonder ethiek is gevaarlijk. Als je subjes zomaar online te kijk zet, ben je dan nog een betrouwbare Meesteres – of iemand die haar macht gebruikt voor wraak?

En eerlijk: wat zegt het over de professionaliteit van de scene als dit normaal wordt gevonden? Vertrouwen is al fragiel genoeg.

Wat doet dit met de community?

Stel je voor dat je een sub bent die wél serieuze intenties heeft, maar twijfelt of hij durft. Als hij ziet hoe makkelijk iemand online wordt gezet, hoe denk je dat hij zich voelt? Dit soort acties versterkt het stigma. Het bevestigt precies dat beeld van BDSM als gevaarlijk, onbetrouwbaar en wraakzuchtig.

En dat terwijl we juist zouden moeten laten zien dat BDSM draait om consent, veiligheid en integriteit.

Een discussie waard

Ik wil niet zeggen dat subs nooit fouten maken. Natuurlijk gebeurt dat, geloof me na zoveel jaar ervaring als Pro Domme, weet ik er écht alles van. Maar hoe we omgaan met die fouten, bepaalt hoe veilig deze wereld is. Misschien is dat de echte vraag: Heb jij je macht nodig om iemand publiekelijk te straffen? Of kun je hem ook loslaten en verder gaan met wie wel respect toont?

En als je een commerciële afspraak maakt: moet je vooraf niet veel beter communiceren over verwachtingen, betalingsvoorwaarden en consequenties? Want als je dat helder hebt, is exposen misschien helemaal niet nodig. Een aanbetaling bijvoorbeeld, kan bij een “no-shower” al iets van je tijd en huur van de ruimte, compenseren.

Kort door de bocht

Laten we eerlijk zijn: soms ligt het veel genuanceerder en draait het niet eens om boosheid of frustratie. Er zijn subs die het juist opwindend vinden om geopenbaard te worden. Die verlangen naar dat gevaar, naar die spanning van herkenning en schaamte. Voor sommigen is die angst dé trigger die hen het diepst raakt, misschien zelfs meer dan pijn of vernedering op zich. Het idee dat de wereld ineens kan zien wat ze in het geheim zijn, kan een krachtig mentaal spel zijn – een fantasie die hen tot op het bot opwindt. Maar dan komt de vraag: moet je als commercieel Meesteres in zo’n verlangen meegaan?

Wat haalt deze sub hier werkelijk uit? Is het pure opwinding, een grensverleggend spel, of zit er een diepere emotionele laag onder die hij zelf nog niet begrijpt? En hoe blijf je zelf integer in een dynamiek die juridisch en ethisch zo complex is? Zelfs als er directe of indirecte toestemming is, blijft het een dunne lijn. Want hoe vrijwillig is zo’n ja, als de sub op dat moment in een staat van overgave of opwinding verkeert waarin hij alles zou zeggen?

En wat zegt het over jou als Meesteres als je je laat verleiden door een verlangen dat misschien meer risicovol dan opwindend is? Soms moet je als Dominant juist de sterkste zijn door niet mee te gaan, hoe spannend het ook lijkt. Want macht betekent ook kunnen weigeren als iets jou of de ander op de lange termijn kan schaden.

En wat volgt na de ontlading van de sub? Als geilheid niet meer zijn drijfveer is en die foto wel gewoon online staat…?

Fake accounts en nepprofielen

En dan nog iets. Als je iemand alleen online hebt gesproken, dan weet je nooit 100% zeker of het beeld dat je van hen hebt – letterlijk of figuurlijk – ook klopt. Je weet niet of die foto echt van hen is. Of dat je in je verontwaardiging of impuls straks iemands identiteit online smijt die helemaal níets met jouw verhaal te maken heeft. Je loopt dan niet alleen het risico iemand publiekelijk kapot te maken, maar ook zelf verantwoordelijk te zijn voor een grove fout. En nee, “het leek er echt op” is dan geen excuus. Het is onzorgvuldig, gevaarlijk en onherstelbaar.

Eigen verantwoordelijkheid

Tegelijkertijd… het hoort er ook een beetje bij. Dit vak brengt risico’s met zich mee, zeker in de commerciële sfeer. Daar zit niet voor niets een pittig uurtarief aan gekoppeld. Je verkoopt niet alleen tijd of spel, je draagt ook verantwoordelijkheid, intuïtie en mensenkennis met je mee. En ja, het is óók aan ons om vooraf al het kaf van het koren te scheiden. Iets wat te mooi klinkt, is vaak ook gewoon te mooi. Ik heb exposes voorbij zien komen waarbij een sub zomaar duizend euro beloofde voor vijf minuten dominantie. Dan mag je jezelf best eens achter de oren krabben: hoe serieus zijn die woorden?

Actief checken, logisch nadenken, aanbetalingen vragen, achtergrond onderzoeken – het hoort er allemaal bij. Als zzp’er draag je nu eenmaal ook een deel ondernemingsrisico. Maar als je vooraf scherp bent, hoeft achteraf niemand aan de schandpaal.

Hoe ga ik zelf om met beeldmateriaal?

Ik maak tijdens sessies vaak foto’s – omdat het mooi is om een moment vast te leggen. Maar ik publiceer ze nooit herkenbaar. Geen gezichten, geen details die iemand kunnen verraden. Altijd volledig anoniem. Want de privacy van mijn subs is heilig. Zelfs als ik teleurgesteld zou zijn, blijft dat principe overeind. Want uiteindelijk gaat BDSM over vertrouwen. En vertrouwen is iets wat je bewaakt, niet iets wat je als drukmiddel gebruikt.

Zelfs als een sub aangeeft er geen moeite te hebben om een spannende foto van hem met zijn volledige gezicht te plaatsen, doe ik dit niet. Het is niet aan mij om iemand te exposen. Dus doe ik er toch een masker overheen. Minstens net zo spannend.

Hoe denk jij hierover?

Is het ooit gerechtvaardigd om iemand te exposen? Of blijft het altijd not done, hoe vervelend het ook is als iemand zijn afspraken niet nakomt? En hoe ver gaat jouw verantwoordelijkheid als Dominant – ook buiten de sessie?

Veel gestelde vragen

Klein steuntje in de rug nodig?

Heb jij een verlangen naar een BDSM beleving als Dominant of onderdanig en wil je hier op een normale (en vrijblijvende) manier over praten? Wellicht kan een live date met mij of (online/fysiek/telefonisch) coachgesprek, je hierin tegemoet komen. Of boek een informatieve, inspirerende, op maat samengestelde privé workshop voor de beginnende meesteres/meester, single sub of voor koppels.

Meer informatie

TPE of Total Power Exchange
TPE en afhankelijkheid: Is dit niet schadelijk?
Wat betekent 24/7?
Erotic Power Exchange of EPE

Bronvermelding

Tekst & fotografie: Meesteres Moriah