Wat is het verschil tussen BDSM en automutilatie?

Mutilatie is misschien vooral bekend in het woord “automutilatie“, of het met een ander woord “zelfbeschadiging”, het opzettelijk verwonden van jezelf. In de psychologie wordt dit gezien als een uiting van psychische pijn, boosheid of verdriet. Bij mutilatie gaat het echter niet over jezelf maar over beschadigen in het algemeen. In dit geval gaat het over het opzettelijk beschadigen van je sub. Dat hoeft echter zeker niet altijd negatief te zijn.

Vormen van mutilatie

De complete betekenis van mutilatie is:
1) Het opzettelijk afsnijden of anderszins verwijderen van lichaamsdelen, groot of klein.
2) Beschadiging, verminking, verwonding.

Het gaat hier dus eigenlijk om “blijvend letsel”. Voor velen een no-go (harde grens) binnen de BDSM, maar er zijn natuurlijk wel verschillende gradaties. Mutilatie kan in verschillende vormen voorkomen, denk bijvoorbeeld aan: diepere knifeplay, forced tatoeage, aanbrengen van een (forced) piercing, brandmerken, striemen van het zwepen of het maken van diepere kerven met een naald.

Wat is automutilatie?

Omdat ik het belangrijk vind om dit volledige begrip “mutilatie” uit te leggen, een kleine toelichting. BDSMforyou is echter geen psychologische website en BDSM is geen therapievorm.

In de eerste alinea beschreef ik dit al, automutilatie wordt ook wel zelfverwonding of zelfverminking genoemd. Het is het opzettelijk beschadigen van je eigen lichaam. Het kan een uiting zijn van psychische pijn en verdriet. Het gaat om het letterlijk zichtbaar maken van deze pijn. Soms als een schreeuw om hulp, soms door controle te willen krijgen over de emoties. Het kan door krabben, snijden, branden en in extreme gevallen kan het zelfs gaan om het opzettelijk breken van botten. Bij automutilatie gaat het niet om suïcidaliteit, integendeel zelfs. Het visueel zichtbaar maken van de pijn of controle krijgen op de situatie, is een overlevingsmechanisme. Natuurlijk heeft deze vorm niets met BDSM te maken en is het verstandig om professionele hulp te zoeken.

In de DSM-5 wordt zelfbeschadiging een ‘niet-suïcidale zelfbeschadigingsstoornis’ genoemd en wordt ze gedefinieerd als ‘zelfbeschadiging van lichaamsweefsel, zoals snijden, krassen, branden of bijten, zonder suïcidale intentie’.

Is BSDM ook een vorm van (auto)mutilatie?

Op die vraag zullen verschillende antwoorden gegeven kunnen worden. Zoveel mensen, zoveel meningen. De één zal BDSM inderdaad een vorm van (auto)mutilatie vinden, de sub kiest immers bewust om zich te laten “martelen” of “pijnigen”. De ander zal vinden dat dit niets met elkaar te maken heeft. De diepere lagen van BDSM laten zich niet zo makkelijk vangen, net als de menselijke geest. Er is nog zoveel te ontdekken. Het is echter de intentie, de verwachting, de beleving en de vorm van mutilatie die het verschil maakt.

Als het goed is wordt het als BDSM-beleving als positief ervaren. Zowel de Dominant als de sub genieten van dit intense spel. Na afloop houden beiden er een goed gevoel aan over (dat is althans wel de bedoeling). Bijvoorbeeld trots wanneer de naam van je Meesteres op je kont is getatoeëerd, of wanneer je als TPE-slaaf een brandmerk hebt gekregen. Maar bijvoorbeeld ook – een minder heftig voorbeeld – de striemen op je lijf na een pittige zwepensessie, of de kerven na een pittige knifeplay.

Voor de buitenwereld is een brandmerk misschien ondenkbaar (om de woorden “verslagen krankzinnig” maar niet te gebruiken), maar voor de betrokkenen kan het een prachtige, intense bevestiging naar elkaar zijn: “Jij bent van mij”. Op deze manier kan de uiting van mutilatie zelfs het gevoel van veiligheid bieden “Ik hoor bij haar/hem”, “er is iemand die over mij waakt”.

Controle uit handen geven

Er is echter nog een wezenlijk verschil. Bij (auto)mutilatie (als uiting van pijn) gaat het om het krijgen van controle over jezelf of de heftige emoties. Bij BDSM gaat het juist om de controle uit handen te geven. “Ik ben van U en U bepaalt wat goed voor me is”. De intensiteit van deze vorm van BDSM gaat te ver om die nu even “tussen neus en lippen” uit te leggen.

Als laatste is er nog een groot verschil tussen psychische uiting en mutilatie binnen de BDSM, namelijk het stukje genot. Een masochist haalt genot uit pijn en zal zijn marks met trots dragen.

Automutilatie kan ook een andere grondslag hebben. Denk bijvoorbeeld aan controle op de situatie of als strafmaatregel (boetedoening) om je schuldgevoel te verminderen.

Professionele hulp

BDSM is intens en kan mooie dingen brengen, het is echter geen therapie. Als je van jezelf het idee hebt dat je de zelfverminking om de verkeerde redenen toepast, maak dan een afspraak voor professionele hulp. Zij kunnen je wellicht helpen de pijn (of emoties) op een andere manier te reguleren.

Meer informatie

Laat je onderzoeken tijdens nursing of medical play

Bronvermelding

Tekst: Meesteres Moriah
Fotografie: 123rf.com